Zadziwiające odkrycie w Göbekli Tepe. Kosmiczna ingerencja

Göbekli Tepe od lat intryguje naukowców i pobudza wyobraźnię pasjonatów. To stanowisko archeologiczne znajdujące się w południowo-wschodniej Turcji uznaje się za najstarsze miejsce kultu stworzone przez człowieka — a jego odkrycie wywróciło do góry nogami całą dotychczasową wiedzę o neolicie w Eurazji. Teraz znów może doprowadzić do zmian w rozumieniu tego, jak funkcjonowały dawne cywilizacje.

Identyfikacja tego obszaru, który powstał ok. 12 tys. lat temu, wciąż przynosi nowe odkrycia — a te często, zamiast wyjaśniać zagadnienia dotyczące niesamowitej konstrukcji, generują dodatkowe pytania. Tak jest też w przypadku starodawnych rzeźb wyrytych na kamiennych filarach w świątynnym kompleksie.

Według naukowców zidentyfikowane na stanowisku rzeźby mogą być najstarszym na świecie kalendarzem słonecznym, a nawet księżycowo-słonecznym. Kalendarzy słonecznych opartych na zmianach pór roku związanych z ruchem Ziemi wokół Słońca używali m.in. Aztekowie i Majowie, a kalendarz lunisolarny według dotychczasowej wiedzy opracowano  w V wieku p.n.e. Jednak zdaniem ekspertów, w przypadku ludów zasiedlających tereny wokół Göbekli Tepe prawdopodobnie również posługiwano się takim kalendarzem — wiele lat wcześniej.

Kluczem do tego twierdzenia jest nowa analiza symboli w kształcie litery V znalezionych na filarze 43, czyli Kamieniu Sępa w Göbekli Tepe. Każde V może według badaczy reprezentować jeden dzień, tworząc tym samym kalendarz 365 dni. Ta interpretacja sugeruje, że prehistoryczni mieszkańcy Göbekli Tepe byli w stanie śledzić rok słoneczny, oznaczając zmianę pór roku. Jest to kolejny dowód na to, że obserwowanie ciał niebieskich i rozumienie ich ruchów miało istotny wpływ na życie dawnych ludzi. To jednak nie wszystko.

Eksperci twierdzą, że to odkrycie oferuje zupełnie nowe spojrzenie na wiedzę astronomiczną prehistorycznych mieszkańców tych terenów oraz ich umiejętność śledzenia czasu. Rzeźby mają bowiem unaoczniać także symbole cykli księżycowych, dni przesilenia, a odkrycie tych powiązań sugeruje, że dawne cywilizacje miały świadomość ruchów ciał niebieskich, w tym złożonych zjawisk, np. zjawiska precesji — „kołysania się” osi Ziemi.

Jeśli ustalenia o odkryciach w Göbekli Tepe zostaną w pełni potwierdzone, to ponownie można będzie uznać dotychczasową wiedzę na temat społeczeństw prehistorycznych jako mylną. Wedlug ekspertów nowe odkrycia udowadniają bowiem, że cywilizacje te posiadały poziom wiedzy astronomicznej, który wcześniej uważano za rozwinięty wiele lat później. W dodatku specjalista z Uniwersytetu Edynburskiego Martin Sweatman w najnowszych badaniach sugeruje, że wyryte w kamieniach symbole związane są m.in. z upamiętnieniem katastrofalnego w skutkach uderzenia meteorytu w Ziemię.

Sweatman w nowym artykule badawczym podaje, że oznaczenie na jednym z kamiennych filarów w Göbekli Tepe wygląda jak kometa, co może sugerować chęć utrwalenia wiedzy o zajściu z udziałem ciała niebieskiego. To swego rodzaju „pomnik” kosmicznej ingerencji w życie na Ziemi, który unaoczniać ma niegdysiejszą katastrofę z udziałem pozaziemskiego obiektu. Odkrycie to związane jest z teorią naukowców, że prawdopodobnie mniej więcej 13 tys. lat temu — ok. 10 850 r. p.n.e. na Ziemię spadł meteoryt, którego eksplozja doprowadziła do zmiany klimatu na części globu. Teoria badaczy zakłada, że to wydarzenie zapoczątkowało trwający ponad tysiąc lat epizod ostatniego zlodowacenia.

- Wygląda na to, że mieszkańcy Göbekli Tepe byli uważnymi obserwatorami nieba, czego można się spodziewać, biorąc pod uwagę, że ich świat został zdewastowany przez uderzenie fragmentów komety. Wydarzenie to mogło zapoczątkować nową cywilizację, inicjując kolejną religię i motywując rozwój rolnictwa do radzenia sobie z zimnym klimatem. Możliwe, że ich próby zarejestrowania tego, co widzieli, są pierwszymi krokami w kierunku rozwoju pisma tysiące lat później — stwierdził Sweatman.

Wyniki badań opublikowano na łamach "Time and Mind. The Journal of Archeology, Cosciousness and Culture".