Analizy wskazują na możliwość istnienia życia w dawnych marsjańskich rzekach
Naukowcy wykorzystali techniki analizy przepływu rzek na Ziemi i doszli do wniosku, że istniejące w przeszłości rzeki na Marsie płynęły przez setki tysięcy lat i mogły być zdolne do podtrzymywania życia. Specjaliści doszli także do ciekawych wniosków odnośnie rzek ciekłego metanu znajdujących się na Tytanie.
Dawna działalność rzek wyżłobiła na Czerwonej Planecie wiele krętych koryt rzecznych, które są teraz wypełnione przez marsjański regolit. Już od dawna "prehistoryczne" procesy fluwialne zachodzące na naszym kosmicznym sąsiedzie fascynowały naukowców - zarówno pod względem geomorfologicznym, jak i możliwości poszukiwania życia.
Geolodzy z Massachusetts Institute of Technology (MIT) opracowali nową technikę, która służy do pomiaru natężenia przepływu rzek na innych planetach, a nawet na księżycach.
Naukowcy wykorzystali do tego dane satelitarne pochodzące z Ziemi, Marsa i Tytana. Jak mówi dr Taylor Perron z the Cecil and Ida Green Professor of Earth, Atmospheric and Planetary Sciences na MIT: - Ekscytujące w Tytanie jest to, że jest nadal aktywny. Dzięki tej technice mamy metodę dokonywania prawdziwych prognoz dla miejsca, dla którego jeszcze przez długi czas nie uzyskamy większej ilości informacji. A na Marsie daje nam wehikuł czasu, aby badać rzeki, które są teraz martwe i poczuć, jak wyglądały, kiedy aktywnie płynęły.
Badania bazują na wcześniejszych analizach prof. Gary’ego Parkera (który jest też współautorem nowych analiz). Wykazał on, że istnieją uniwersalne zależności między poszczególnymi fizycznymi wymiarami rzeki tj. szerokością, głębokością, nachyleniem, a prędkością, z jaką płynie ciecz. Na podstawie tych danych zostały opracowane równania matematyczne z wieloma zmiennymi, do których włączono także gęstość osadu transportowanego przez rzekę, a także dane dotyczące grawitacji notowanej na każdym z badanych ciał niebieskich.
Zmodyfikowane równania zostały następnie wykorzystane w analizach koryt rzecznych zlokalizowanych na Marsie. Skupiono się na formach, które prowadziły do kraterów Gale i Jezero — miliardy lat temu były wypełnione przez wodę i stanowiły naturalne jeziora.
Geolodzy ujawnili, że rzeki wpływały do krateru Gale przez co najmniej 100 000 lat, z kolei do krateru Jezero wpływały przez co najmniej 1 milion lat. Badania sugerują, że okres ten jest wystarczająco długi, by systemy były w stanie podtrzymywać życie.
W przypadku badań dotyczących księżyca Saturna, specjalistów zaskoczył brak występowania na tym kosmicznym obiekcie delt rzek w kształcie wachlarza, które z kolei są często spotykane na Ziemi. W swoich analizach geolodzy skupili się na porównaniu dwóch księżycowych systemów fluwialnych z rzeką Mississippi - jedną z największych rzek na Błękitnej Planecie.
Obliczenia wykazały, że rzeki na Tytanie są szersze i mają łagodniejsze zbocza, aniżeli rzeki o tym samym przepływie, które są zlokalizowane na Ziemi, czy na Marsie (oczywiście chodzi tu o wyliczone przepływy). Zauważyli również, że rzeki metanu na Tytanie są zdolne do transportowania osadów przy niższych przepływach niż w przypadku rzek na wspomnianych wcześniej ciałach niebieskich.
Jak mówi współautor badań dr Samuel Brich: - Tytan to najbardziej podobne do Ziemi miejsce. Jak na razie mamy jedynie przedsmak tego, co tam się znajduje. Wiemy, że jest tam o wiele więcej, a zdalne techniki uchylają rąbka tajemnicy -. Wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie naukowym Proceedings of the National Academy of Sciences.
