AK-12 - następca kultowego kałasznikowa
Rosjanie opracowują nową generację karabinu automatycznego AK, czyli kałasznikowa. Co ją charakteryzuje i kiedy trafi do użytku?
Oznaczenie nowego modelu to AK-12, czyli Automat Kałasznikowa 2012. Broń jest opracowywana od 2010 roku, ale dopiero kilka dni temu rosyjskie Ministerstwo Obrony potwierdziło jej istnienie. Wiadomo również, że karabin doczekał się kilkudziesięciu usprawnień w stosunku do swojego poprzednika, a wszystkie mają znacząco wpłynąć na jego uniwersalność i niezawodność.
Gotowy wejdzie do służby w dwóch wersjach - ciężkiej i lekkiej. Pierwsza będzie wykorzystywać amunicję 5.45x39, 5.56x45, 6,5 Grendel oraz 7.62x39. Ciężka posłuży się nabojami 7.62×51 NATO.
Oba warianty są w stanie strzelać w trzech trybach - podobnie jak amerykańskie M-16 - pojedynczym, serią trzech pocisków oraz automatycznym. Warto wspomnieć, że starsza wersja posługuje się opcjami automatyczną oraz półautomatyczną. Karabin będzie dostosowany zarówno dla prawo-, jak i dla leworęcznych.
Konstrukcja została zaprojektowana w taki sposób, aby wykorzystywać standardowe granaty NATO 22 mm, zamiast GP-25 4 mm z AK-47. Ministerstwo zapewnia, że nowy model ma poprawioną celność, która w przypadku poprzednika była tylko "wystarczająca". Na szynie Picatinny, czyli uniwersalnej szynie montażowej stosowanej w broni palnej, znajdzie się miejsce dla celowników optycznych, wskaźników oraz innych urządzeń. Rosjanie chcą opracować także niewielki karabinek, pistolet maszynowy oraz karabin snajperski.
AK-12 będzie produkowany w zakładach w Iżewsku, gdzie powstają obecnie wykorzystywane karabiny AK. Z czasem zastąpi linie AK-74M i AK-100. W Rosji toczą się jednak spory o to, co zrobić z ogromną liczbą wyprodukowanych już AK-74.
Historia jednej z najbardziej znanych i powszechnie wykorzystywanych broni w historii sięga lat 30. XX wieku. W listopadzie 1943 roku zorganizowano konkurs na całą serię karabinów, która miała stać się podstawą uzbrojenia Armii Radzieckiej, czyli karabin samopowtarzalny, automatyczny, strzelający nabojem pośrednim i ręczny karabin.
W pierwszej serii konkursu odrzucono kilkanaście projektów, ponieważ żaden nie spełniał postawionych wymagań. Dopiero w 1946 roku w trzecim konkursie wskazano kilka konstrukcji, m.in. Michaiła Kałasznikowa. Po licznych zawirowaniach mocno zmodyfikowana wersja oznaczona jako AK-47 weszła do produkcji w 1949 roku.
Swoje uznanie i popularność karabin zdobył dzięki niezwykle trwałej, niezawodnej i odpornej na zabrudzenia konstrukcji. Jest ponadto prosty w obsłudze i tani w produkcji, więc z powodzeniem wykorzystują go słabo wyszkolone oddziały. Do tej pory wyprodukowano ponad 75 mln egzemplarzy tej broni.
