Pozostałości rzadkiej supernowej w Drodze Mlecznej
W pobliżu supermasywnej czarnej dziury w naszej galaktyce znaleziono pozostałości supernowej.
Po raz pierwszy odkryto pozostałości po supernowej w naszej galaktyce, co rodzi nowe pytania dotyczące rozprzestrzeniania się kluczowych pierwiastków w pobliżu centrum Drogi Mlecznej. Supernowe nie są rzadkością we Wszechświecie, ponieważ gwiazdy rodzą się i umierają. Nie wszystkie supernowe są jednak takie same.
Zazwyczaj mówimy o tzw. supernowych typu la. Kiedy biały karzeł zaczyna swój ostatni etap życia, może przechwycić materię z sąsiedniej gwiazdy lub nawet połączyć się z innym białym karłem. W ten sposób powstają ogromne ilości światła, niezależnie od tego, gdzie supernowa typu la się pojawi. Rzadsze supernowe typu lax są mniej spektakularne i uwalniają różne ilości pierwiastków, które gwiazda wytworzyła w ciągu swojego życia w ramach reakcji jądrowych.
Teraz astronomowie po raz pierwszy namierzyli pozostałości supernowej typu Iax w Drodze Mlecznej.
- Jeśli mamy rację co do tożsamości szczątków tej supernowej, byłby to najbliższy Ziemi znany przykład resztek supernowej typu Iax - powiedział Shing-Chi Leung z Caltech, współautor badania, które wykorzystało dane z Obserwatorium Rentgenowskiego Chandra.
"Blisko" to oczywiście pojęcie względne. Pozostałość po supernowej, znana jako Sagittarius A East lub Sgr A East, znajduje się blisko Sagittarius A*, czyli supermasywnej czarnej dziurze w centrum Drogi Mlecznej. Ziemia znajduje się ponad 25 000 lat świetlnych od niej.
Astronomowie wciąż debatują nad przyczyną wybuchów supernowych typu Iax, ale wiodąca teoria głosi, że zachodzą w nich reakcje termojądrowe, które przemieszczają się przez gwiazdę znacznie wolniej niż w przypadku supernowych typu Ia. Ten stosunkowo powolny spacer wybuchu prowadzi do słabszych eksplozji, a co za tym idzie, różnych ilości pierwiastków produkowanych w wybuchu. Możliwe jest również, że część białego karła nie wybucha.
To właśnie ta szybkość reakcji jądrowych pomogła zespołowi uczonych potencjalnie sklasyfikować Sgr A East jako supernową typu lax. Kosmiczny Teleskop Chandra badał już Sagittariusa A* i po około 35 dniach obserwacji zauważył dziwne wzory pierwiastków w danych rentgenowskich. Sugerują one rodzaj powolnej reakcji jądrowej, która jest charakterystyczna dla rzadszych supernowych.
