Czyżby najmłodszy krater na Charonie?

Zdjęcia Charona z przelotu 14 lipca wykonane w podczerwieni ukazały, że jeden z kraterów znacząco wyróżnia się spośród pozostałych. Jest to skutkiem występowania amoniaku wewnątrz krateru i w otaczających go skałach. Na razie nie wiadomo, jak ten związek chemiczny pojawił się na Charonie i dlaczego jego koncentracja nastąpiła w jednym miejscu.
 
Dzięki misji New Horizons, odległy i niedostępny niegdyś Pluton, wraz ze swym księżycami, powoli odkrywa swoje tajemnice. Jednakże, badania tego globu przynoszą wiele znaków zapytania, znacznie poszerzając obszar zainteresowań naukowców. Podczas analizy ostatnich zdjęć w podczerwieni, uwagę uczonych przykuł uderzający kontrast między wspomnianym kraterem, a znajdującym się w pobliżu kraterem Skywalker. Ten krater, nieoficjalnie nazwany Organą wykazał absorpcję promieniowania o długości fali 2,2 mikrona. Stąd wywnioskowano, że w Organie i w otaczającym go materiale znajdują się znaczące pokłady zamrożonego amoniaku. Jest to o tyle nietypowe, że pokładów tego związku nie zaobserwowano w żadnym innym kraterze na Charonie. Pozostałe kratery składają się głównie z lodu wodnego.
 
Wprawdzie absorpcja amoniaku przez Charona została zaobserwowana już w 2000 r., jednak występowanie tego związku właśnie w okolicach Organy jest co najmniej zaskakujące i jak na razie przyczyna tego zjawiska pozostaje nieznana. Naukowcy zastanawiają się, dlaczego Organa i Skywalker - dwa kratery o podobnej wielkości (ok. 5 km średnicy) położone stosunkowo blisko siebie, różnią się tak diametralnie pod względem składu chemicznego. Jedna z hipotez zakłada, że Organa jest znacznie młodszy niż jego sąsiad. Niewykluczone też, że powstał na terenie bogatym w amoniak lub też meteoryt składający się z tego właśnie związku, który niegdyś uderzył w Charona, tworząc krater.
 
Badacze zwracają też uwagę na właściwości chemiczne amoniaku. Skoncentrowany w dużych ilościach, jest skuteczną substancją anty-mrożeniową. Występowanie amoniaku wewnątrz  Charona, wyjasniałoby ukształtowanie się jego powierzchni poprzez kriowulkanizm.
 
Charon jest największym i najdłużej znanym księżycem Plutona. Odkryty w 1978 r. otrzymał imię po greckim bogu - przewoźniku, odprowadzającym dusze do świata umarłych - Hadesu. Jego tajemnice są dopiero odkrywane - podobnie jak pobliskiego Plutona.