Pluton może mieć nawet 10 księżyców
Najnowsze symulacje sugerują, że w układzie Plutona może krążyć nawet dziesięć księżyców. Ponadto wokół tej karłowatej planety mogą znajdować się pierścienie drobin.
Pluton wciąż pozostaje zagadkowym obiektem Układu Słonecznego. Jeszcze do niedawna klasyfikowano go jako planetę okołosłoneczną, jednak decyzją Międzynarodowej Unii Astronomicznej z 2006 roku, odebrano mu ten status. Od tamtej pory Pluton jest już tylko planetą karłowatą o numerze katalogowym 134340.
Znaczna odległość od Ziemi i niewielkie rozmiary Plutona sprawiały, że nasza wiedza o tym świecie przez lata pozostawała znikoma. Od momentu odkrycia (1930), aż do schyłku lat 70. ubiegłego wieku nie znano jego systemu satelitarnego. Kiedy w 1978 r. J. Christy zaobserwował Charona - największego księżyca Plutona, naukowcy mogli precyzyjniej wyznaczyć parametry planetki, takie jak jej masę czy czas obiegu wokół Słońca. Duże rozmiary satelity względem macierzystego obiektu, czynią ten układ dość niespotykanym w naszym otoczeniu. Przez kolejne dekady uważano, że Charon jest jedynym satelitą Plutona. XXI wiek przyniósł jednak ze sobą nowe odkrycia, które zmieniły dotychczasowe wyobrażenie o tym niewielkim obiekcie.
W 2006 r., prawie 30 lat po Charonie, dzięki teleskopowi Hubble, odkryto dwa nowe księżyce - nazwane Nix i Hydra. Pięć lat później, w 2011 roku odkryto kolejny księżyc, nazwany (roboczo) P4. Jak później się okazało nie był to koniec odkryć - w lipcu 2012 roku nastąpiła detekcja kolejnego księżyca. Obiekt nazwany (roboczo) P5 jest małym, nieregularnym obiektem o wymiarach ok. 9,5 na 13 km. Do 25 lutego tego roku trwała kampania w Internecie, której celem było nazwanie tych małych księżyców Plutona.
Czy wokół tej planety karłowatej krążą jeszcze inne małe księżyce? Najnowsze symulacje, wykonane przez naukowców z Center for Astrophysics w Harvardzie i University of Utah w USA sugerują, że wokół Plutona może krążyć jeszcze pięć kolejnych księżyców. Te symulacje są oparte o założenie, że w dawnej przeszłości w Plutona uderzył duży obiekt, być może porównywalny wielkością z samym Plutonem. W konsekwencji wybity został duży księżyc (Charon) oraz chmura odłamków, które z czasem utworzyły kolejne księżyce. Proces powstawania mniejszych księżyców z dysku cząstek wokół Plutona mógł trwać około 100 tysięcy lat.
Naukowcy uważają, że w 2015 roku, gdy sonda New Horizons dotrze do Plutona, napotkany zostanie skomplikowany system złożony z małych księżyców i być może pierścieni cząstek. Powyższa grafika prezentuje jeden z potencjalnych wyglądów układu Plutona. Przelot w pobliżu lub poprzez jeden z takich pierścieni może być niebezpieczny dla sondy New Horizons. Dlatego też od pewnego czasu są tworzone alternatywne trajektorie lotu - od bardziej "konserwatywnych", z dala od Plutona do bardziej "ryzykownych", przechodzących bliżej tej planety karłowatej i/lub jednego z księżyców. Decyzja co do wyboru trajektorii prawdopodobnie zapadnie w 2015 roku.
Krzysztof Kanawka i Agnieszka Rybaczyk
