Pentax K-m - zapomniana gwiazda

Pentax K-m wyposażony został w sensor CCD (23,5 x 15,7mm) o rozdzielczości 10 megapikseli, pracujący pod kontrolą procesora obrazu PRIME. Matryca dysponuje systemami stabilizacji i ochrony przed zanieczyszczeniami, a za ustawianie ostrości odpowiada 5-punktowy system AF. Całość zamknięto w zgrabnym korpusie o wymiarach 122,5x 91,5x 67,5mm. Aparat oferowany jest przez producenta wraz nowymi obiektywami smc DA L 18-55mm (nim posłużyliśmy się podczas naszego testu) lub smc DA L 50 - 200mm.

Budowa aparatu

Pentax K-m jest konstrukcją absolutnie amatorską, co znajduje swe odzwierciedlenie nie tylko w niewielkich rozmiarach korpusu, ale i w skromnej liczbie umieszczonych na nim przycisków sterujących. Aparat jest dzięki temu wygodny w transporcie i zapewnia prostą, intuicyjną obsługę. Obudowę lustrzanki wykonano z plastiku, który na pierwszy rzut oka może wydać się nieco tandetny, ale po bliższej analizie okazuje się tworzywem trwałym i solidnym. Na pochwałę zasługuje również sposób wyprofilowania gripu, który mimo swych niewielkich rozmiarów, zapewnia pewny chwyt i dużą wygodę kadrowania.

Z przodu korpusu umieszczono przełącznik trybu pracy AF i wspomniany już przycisk zwalniania obiektywu. Na górnej ścianie aparatu, w obudowie gripu, znajdziemy: pokrętło wyboru trybu fotografowania, przycisk kompensacji ekspozycji, programowalny przycisk pomocy (umożliwia on wyświetlanie opisu poszczególnych funkcji, można mu też przypisać ustawienia własne) i spust migawki połączony z włącznikiem zasilania.

Nieco dalej na prawo umieszczono natomiast zestaw przycisków nawigacyjnych z klawiszami: zatwierdzania wyboru (OK), balansu bieli, trybu wyzwalania migawki, czułości i trybu pracy lampy błyskowej.

Aparat zasilany jest z czterech akumulatorów typu AA, które umieścimy w komorze u podstawy gripu, a zdjęcia zapiszemy na kartach SD/SDHC wsuwanych do slotu z prawej strony obudowy. Po przeciwnej stronie korpusu znajdziemy natomiast złącza USB, Video i zasilacza zewnętrznego.

Możliwości Pentaxa K-m dostosowano do potrzeb mniej wymagających użytkowników, więc siłą rzeczy liczbę funkcji i ustawień aparatu ograniczono do niezbędnego minimum. Mimo tego lustrzanka jest konstrukcją na tyle uniwersalną, że powinna doskonale sprawdzić się w większości typowych sytuacji fotograficznych.

Czasy otwarcia migawki w K-m wynoszą od 1/4000 do 30 s, a ekspozycja może być regulowana w zakresie od -2 do +2 z krokiem co 1/3 lub 1 EV. Aparat pracować pozwala w trybie automatycznym, automatyki programowej, preselekcji czasu/przysłony i, co ciekawe, w dość oryginalnym trybie preselekcji czułości. Jak na konstrukcję amatorską przystało, w Pentaksie K-m nie mogło też zabraknąć obszernej kolekcji trybów tematycznych. Ich lista obejmuje programy: krajobraz, makro, ruchomy obiekt, portret nocny, zdjęcia z wyłączoną lampą, scena nocna, plaża i śnieg, żywność, zachód słońca, ruchome obiekty przy słabym świetle, dzieci, zwierzęta, świece, muzeum i zdjęcia nocne.

Powyższe funkcje będziemy mogli uruchomić przed wykonaniem zdjęcia lub zastosować do obróbki już gotowych fotografii. Wtedy ustawienia kolorystyczne i efekty filtrów posłużą nam jako rozbudowane menu retuszu.

Pentax K-m rejestrować może zdjęcia pojedyncze, seryjne (do 3,5 kl/s) oraz seryjne z autobraketingiem. Migawkę wyzwolimy też przy pomocy opcjonalnego pilota lub dzięki samowyzwalaczowi (2 lub 12 s).

Tryby pomiaru światła to: matrycowy, centralnie ważony - uśredniony i punktowy. Autofokus aparatu pracować może w trybach: pojedynczym, ciągłym i automatycznym (mieszanym). Lampa błyskowa działa natomiast w ustawieniach: błysku wymuszonego, błysku z redukcją czerwonych oczu, automatycznym i automatycznym z redukcją czerwonych oczu. Aparat umożliwia również obsługę lampy zewnętrznej. Siłę błysku ustawimy w zakresie od -2 do +1 z krokiem co 1/3 lub 1 EV.

Wizjer i ekran LCD

Wizjer Pentaxa K-m (powiększenie 0,85x, pole krycia 96 proc.) prezentuje fotografującemu właściwie wszystkie informacje, niezbędne do prawidłowego ustawienia ekspozycji i kontrolowania pracy aparatu. Wskazania widoczne w celowniku obejmują m.in.:

- ramkę pól ostrości z polem pomiaru punktowego,

- tryb pracy lampy,

- tryb fotografowania,

- informację o pracy stabilizacji obrazu,

- czas migawki i wartość przysłony,

- komunikat o ustawieniu ostrości,

- czułość,

- wartość kompensacji ekspozycji,

- liczbę pozostałych zdjęć,

- tryb pracy AF.

W trybie fotografowania, na ekranie widoczne są wskazania:

- trybu robienia zdjęć,

- czasu migawki/wartości przysłony,

- kompensacji ekspozycji,

- trybu lampy i kompensacji błysku,

- trybu migawki balansu bieli,

- czułości,

- opcji kolorystycznych/efektów filtrów,

- trybu AF,

- pomiaru światła,

- formatu i rozmiaru zdjęć.

Po naciśnięciu przycisku OK, na ekranie pojawi się podręczne menu, w którym (korzystając z pokrętła regulacyjnego) zmieniać będziemy mogli dodatkowo ustawienia: trybu pracy lampy, trybu migawki, balansu bieli, czułości, opcji kolorystycznych i filtrów, trybu AF, pomiaru światła, funkcji redukcji drgań, rozmiaru i typu zdjęć.

Menu

Jak na prosty aparat amatorski przystało, także menu Pentaxa K-m zbudowane zostało w bardzo intuicyjny, umożliwiający szybką nawigację sposób. Menu podzielono na cztery zakładki oznaczone jako: tryb rejestracji, odtwarzanie, ustawienia i ustawienia niestandardowe.

Zakładka odtwarzanie kryje w sobie głównie ustawienia regulujące sposób wyświetlania obrazów na monitorze. Dostępne opcje to m.in.: pokaz slajdów, porównywanie dwóch zdjęć, wyświetlanie obrazów prześwietlonych/niedoświetlonych, ustawienie liczby zdjęć wyświetlanych na ekranie.

W omawianej zakładce umieszczono także ustawienia opcji retuszu. Obejmują one np.: dodawanie efektu filtru, zmianę wielkości obrazów, przycinanie zdjęć, konwersję plików RAW na JPEG.

Podsumowanie - fotografowanie i jakość zdjęć

O Pentaksie K-m trudno tak naprawdę napisać cokolwiek odkrywczego. Aparat jest konstrukcją bardzo udaną, ale równocześnie nie różni się niczym szczególnym od podobnych sobie modeli oferowanych przez konkurencję. Paradoksalnie, to właśnie ten fakt świadczy o testowanym aparacie najlepiej. Pentax nie jest wszak marką specjalnie popularną, a model K-m może jak równy z równym mierzyć się z amatorskimi lustrzankami największych potentatów - EOS'em 1000D Canona czy Nikonem D60.

Bardziej zaawansowani miłośnicy fotografii docenią też z pewnością jego funkcjonalność, dzięki której aparat okaże się konstrukcją bardzo uniwersalną i sprawdzi się w większości sytuacji.

Wielką zaletą Pentaxa K-m jest też w końcu jakość zdjęć. Aparatowi należą się szczególne wyrazy uznania za bardzo niski poziom szumów generowanych przez matrycę przy wysokich czułościach i działanie zdefiniowanych ustawień balansu bieli, dzięki któremu fotografie cechują się żywą, nieprzekłamaną kolorystyką.

Trochę więcej zastrzeżeń można mieć natomiast do "kitowego" obiektywu, z którym Pentax K-m jest oferowany. Wadą jest nie tylko, o czym wspominaliśmy wcześniej, zastosowanie w nim plastikowego bagnetu, ale również spora ilość widocznych na zdjęciach artefaktów świetlnych. Zawodny, i to często bez wyraźnej przyczyny, okazuje się także autofokus. Początkującemu amatorowi, który nie rozważa wykorzystania innego szkła niż "kit" nie będzie to pewnie zbytnio przeszkadzać, ale bardziej zaawansowani użytkownicy mogą dość szybko zacząć szukać obiektywu lepszej jakości. Szkoda.

Mimo problemów z obiektywem, Pentax K-m jest jednak z pewnością konstrukcją godną polecenia. Aparat oferuje użytkownikowi praktycznie wszystko, co powinna oferować lustrzanka amatorska, zapewnia wygodę obsługi i dobrej jakości zdjęcia. Ważnym atutem jest także funkcjonalność idąca w parze z niewygórowaną ceną. Na dobry początek wystarczy w zupełności.

Pentax K-m, specyfikacja techniczna:

Matryca: CCD (23,5 mm x 15,7 mm), 10 Mpix

Mocowanie obiektywu: Pentax KAF

Wyświetlacz: 2,7" TFT LCD, 230 tys. pikseli

Czas otwarcia migawki: 1/4000 do 30s

Czułość: ISO 3200

Pamięć: karty SD/SDHC

Zasilanie: 4 akumulatory AA

Wymiary/masa: 122,5 x 91,5 x 67 mm/525g

Plusy:

+ łatwość obsługi

+ wysoki komfort użytkowania

+ dobra jakość zdjęć

Minusy:

- utrudniony dostęp do przycisku zwalniania obiektywu

- jakość optyczna "kitowego" obiektywu.