U kobiet-wikingów z obszaru Morza Bałtyckiego odnaleziono dziwne modyfikacje czaszki
Na Gotlandii, szwedzkiej wyspie na Morzu Bałtyckim, odnaleziono czaszki kobiet-wikingów, które wprawiły archeologów w osłupienie – były one nienaturalnie wydłużone. Nowe badania uchylają rąbka tajemnicy pradawnej modyfikacji ciał wikingów.
Różnego rodzaju modyfikacje ciała znane są już od pradawnych lat. Tutaj należy wymienić m.in. piercing sprzed 11 000 lat udokumentowany na terenach obecnej Turcji, tatuaże na skórze Człowieka Lodu sprzed kilku tysięcy lat, czy też pradawna modyfikacja czaszek na obszarze dzisiejszego Peru. Wydawać by się mogło, że takie metody były stosowane setki, jak nie tysiące kilometrów od nas, jednakże nowe badania ujawniają, że takie rzeczy działy się tuż obok naszego kraju.
Dziwne modyfikacje ciał wikingów
Archeolodzy ze Szwecji w swoim ostatnim artykule naukowym ujawnili, że odkryli około 130 szczątek osób (głównie mężczyzn), które na powierzchni zębów miały wyrzeźbione tajemnicze poziome rowki. Najwięcej kości z charakterystycznym wzorem znajdowało się na Gotlandii.
Obecnie naukowcy nie są zgodni co do wyjaśnienia, dlaczego ludzie decydowali się na tę wyjątkową modyfikację ciała. Niektórzy twierdzą, że są to znaki niewolników, inni idą zupełnie odmienną ścieżką i wskazują, że są to symbole elitarnych wojowników. Z kolei teraz badacze sugerują, że mogą być to swoiste znaczniki tożsamości dla zamkniętej grupy kupców.
Ponadto na Gotlandii odnaleziono trzy czaszki kobiet, których kształt został zmieniony w nienaturalny sposób. Specjaliści uważają, że ich głowy zostały sztucznie wydłużone za sprawą skomplikowanych tajemniczych technik. Szczątki te są jedynymi przykładami tej wyjątkowej w skali światowej modyfikacji ciała, która została udokumentowana w kręgach wikingów.
Groby kobiet datowane są na drugą połowę XI wieku i znajdują się w różnych miejscach na wyspie. Badacze sugerują, że kobiety za życia odznaczały się wyjątkowym i niezwykłym wyglądem. Jedna z nich zmarła w wieku 25-30 lat, zaś druga w wieku 55-60 lat.
Specjaliści zauważają, że zmiany kształtu czaszki są obce dla skandynawskiej kultury wikingów. Jednocześnie wskazują, że podobne stosowane metody są datowane na IX-XI w. n.e. i zostały udokumentowane w Europie Wschodniej. Dlatego zespół naukowców uważa, że ten zwyczaj/rytuał pochodzi właśnie stamtąd.
Ponadto obecność kobiet o wyjątkowych głowach rodzi pytania o to, w jaki sposób społeczeństwo dawnej Gotlandii wchodziło w interakcje z innymi odległymi grupami ludzi oraz w jaki sposób przyswajali oni odmienne kulturowo rytuały.
Jak piszą naukowcy w swoim artykule naukowym: "Nie jest jasne, w jaki sposób zwyczaj modyfikacji czaszek dotarł na Gotlandię. Albo trzy kobiety z Havor, Ire i Kvie urodziły się w południowo-wschodniej Europie, być może jako dzieci kupców z Gotlandii lub wschodniego Bałtyku, a ich czaszki zostały tam zmodyfikowane w pierwszych latach życia. Lub modyfikacji dokonano odpowiednio na Gotlandii, lub we wschodnim Bałtyku, co stanowi adopcję kulturową przez ludność skandynawskiej epoki Wikingów. Można przypuszczać, że trzy kobiety mają wspólne pochodzenie ze względu na bliskie chronologiczne datowanie trzech pochówków, a zwłaszcza bardzo podobne wykonanie modyfikacji czaszki".
Groby kobiet były kunsztownie zdobione, znajdowała się w nich biżuteria oraz artefakty typowe dla dawnych gotlandzkich strojów kobiecych. Oznacza to, że mimo swojego niezwykłego wyglądu, kobiety zostały zaakceptowane i zintegrowały się z lokalną społecznością. Jednocześnie nie wiadomo, jaka była ich przynależność religijna, lecz badacze zwracają uwagę, że zostały one pochowane według ówczesnych lokalnych praktyk pogrzebowych.
