Największa kometa w historii w obiektywie Kosmicznego Teleskopu Hubble'a

Kometa C/2014 UN271 Bernardinelli-Bernstein została odkryta przez astronomów Pedro Bernardinelli i Gary'ego Bernsteina na archiwalnych zdjęciach z przeglądu Dark Energy Survey w Cerro Tololo Inter-American Observatory w Chile. Po raz pierwszy obiekt został przypadkowo zaobserwowany w listopadzie 2010 roku, kiedy znajdował się w odległości 5 miliardów kilometrów od Słońca.

Wówczas astronomowie nie mieli pojęcia, z czym tak naprawdę mamy do czynienia. Teraz stało się jasne, że jest to wyjątkowy obiekt. Najnowsze obserwacje wskazują, że ogromna kometa C/2014 UN271 Bernardinelli-Bernstein pochodzi z tajemniczego obłoku Oorta, i zmierza w kierunku Ziemi.

Obiekt ma masę ok. 500 bilionów ton, czyli jest 100 tysięcy razy masywniejszy od typowej komety, z jakimi dotychczas mieliśmy do czynienia, i 10 razy bardziej masywny od słynnej komety Hale-Boppa z 1997 roku, która była jedną z najjaśniejszych komet widzianych z naszej planety, w tym z terytorium Polski, w XX wieku.

Astronomowie z obserwatorium w Paryżu, Instituto de Astrofísica de Andalucía-CSIC i z Amerykańskiej Agencji Kosmicznej potwierdzili, że kometa ma aż 136 kilometrów średnicy. Więcej bardzo ciekawych danych na temat tego obiektu pojawiło się w najnowszym artykule naukowym udostępnionym w prestiżowym Astronomy and Astrophysics Letters.

Według najnowszych obliczeń, 21 stycznia 2031 roku kometa znajdzie się ok. 1,5 miliarda kilometrów od Słońca, czyli blisko orbity Saturna. Chociaż nic nie wskazuje na to, że zbliży się do Ziemi czy Słońca i będzie nam zagrażała, to jednak może stać się ciekawym zjawiskiem astronomicznym. Jest wielce prawdopodobne, że jej warkocz będzie widoczny na dużej części ziemskiego nieba.

Kometa Bernardinelli-Bernstein w tej chwili znajduje się ok. 3 miliardy kilometrów od naszej planety, czyli w okolicach Neptuna i mniej więcej w połowie drogi do Plutona. Naukowcy już nie mogą doczekać się bliższych obserwacji tego obiektu. Powstają już nawet pierwsze pomysły wysłania na niego sondy kosmicznej. Mamy na to niespełna 10 lat.

Byłaby to pierwsza na 600 tysięcy lat (tyle zajmuje mu okrążenie Słońca) sposobność do zbadania tej komety, która bezpośrednio pochodzi z tak odległej, nieznanej nam kompletnie przestrzeni obłoku Oorta. Dzięki niej możemy poznać burzliwą historię formowania się samego Słońca, jak i całego Układu Słonecznego.

Astronomowie z University of Maryland kilka miesięcy temu wykryli jej aktywność. Jest ona pierwszą w historii tej wielkości, która reaguje z promieniami słonecznymi przy tak olbrzymiej odległości. Naukowcy wykryli pojawienie się komy, czyli charakterystycznego dla tego typu obiektów warkocza gazów.

- To niesamowity obiekt, biorąc pod uwagę jego aktywność, gdy jest jeszcze tak daleko od Słońca - powiedział główny autor artykułu, Man-To Hui z Uniwersytetu Nauki i Technologii w Makau. - Spodziewaliśmy się, że kometa może być całkiem duża, ale potrzebowaliśmy najlepszych danych, aby to potwierdzić - dodał.

Wykrycie komy było możliwe, dzięki obserwacji przy użyciu teleskopu Transient Exoplanet Survey Satellite (TESS), a teraz również Kosmicznego Teleskopu Hubble'a. Wszystko wskazuje na to, że warkocz zaczął pojawiać się rok czy dwa lata temu. Ta wiadomość pozwala odpowiedzieć na pytanie, z jakiego materiału zbudowane jest jądro komety. Naukowcy uważają, że parujący lód, tworzący komę, jest zdominowany przez tlenek węgla.