Rosja twierdzi, że zniszczyła haubicę RCH 155. Tę, której Ukraina… nie ma

Rosyjskie Ministerstwo Obrony chwali się zniszczeniem wykorzystywanej przez Ukrainę innowacyjnej niemieckiej haubicy RCH 155, opisując atak przeprowadzony 2 marca. Kreml nie dostarczył jednak żadnych dowodów wizualnych, jak zdjęcia czy nagrania, które potwierdzałyby tę informację. Ogłoszenie to wywołało niedowierzanie nawet wśród prorosyjskich blogerów i mediów, z których niektórzy podają w wątpliwość wiarygodność raportu.

I w sumie nie powinno nas to dziwić, bo Ukraina nie rozmieściła jeszcze tych systemów - pierwszy z 54 zamówionych egzemplarzy RCH 155 został jej wprawdzie oficjalnie przekazany w połowie stycznia, jednak wciąż znajduje się pod opieką Niemców, gdzie ukraińscy żołnierze przechodzą szkolenie. Co więcej, bojowe użycie będzie miało sens dopiero w momencie, kiedy wyprodukowana zostanie liczba jednostek wystarczająca, aby utworzyć co najmniej baterię i wiele wskazuje na to, że proces ten zajmie kilka lat.

Mówiąc krótko, bez żadnych konkretnych dowodów deklaracja ta wydaje się jedynie kolejnym przypadkiem rosyjskiej propagandy, która ma bogatą historię zgłaszania eliminacji zachodniego uzbrojenia jeszcze zanim trafi ono na pole bitwy i prób kształtowania opinii publicznej na temat trwającego konfliktu na podstawie fałszywych informacji.

RCH 155 reprezentuje nową generację samobieżnych haubic z pełną automatyzacją, bezzałogowy moduł artyleryjski (AGM) zamontowany na podwoziu GTK Boxer (może być także dołączony do ciężarówki Iveco 8x8) jest sterowany w sposób całkowicie zdalny. Jej pancerz wytrzymuje ostrzał z karabinów maszynowych kal. do 14,5 mm i jest odporny na odłamki artyleryjskie oraz miny przeciwpancerne i przeciwpiechotne.

Haubica może być wyposażona w wyrzutnię granatów dymnych oraz w specjalny system ochrony i wentylacji NBC. Wystrzeliwuje 9 pocisków w ciągu minuty, a system ładowania jest w pełni zautomatyzowany. Zasięg ostrzału wynosi aż 54 km dla pocisków V-LAP i nawet 70 km z nowszymi pociskami Vulcano, ale RCH 155 jest w stanie wystrzelić w zasadzie każdy rodzaj pocisku kal. 155 mm.

Załoga, 2-3 osoby, ma też do dyspozycji tryb wielokrotnych jednoczesnych uderzeń (MRSI), który polega na tym, że haubica szybko wystrzeliwuje kilka pocisków z różnymi trajektoriami, aby spadły one na wrogi cel równocześnie. RCH 155 dysponuje też pewną unikalną cechą, a mianowicie jest pierwszą haubicą na świecie, która może prowadzić ostrzał w ruchu.

Do tego posiada tzw. zdolność hunter-killer, która dotychczas była charakterystyczna jedynie dla czołgów podstawowych i bojowych wozów piechoty, a mianowicie rozkaz otwarcia ognia oraz poszukiwanie kolejnego celu mogą być realizowane równolegle, choć zdolność ta służy w tym przypadku do samoobrony, a nie do realizacji zasadniczej misji artyleryjskiej.

Haubica wyposażona jest również w nowoczesne radary rozpoznania artyleryjskiego COBRA, które rozpoznają wrogie stanowiska ogniowe niemal w czasie rzeczywistym. RCH 155 waży około 39 ton, jej długość wynosi ponad 10 m, przy wysokości 3,6 m i szerokości 3 m. Osiąga prędkość około 100 km/h i może pokonać przy pełnym zbiorniku paliwa 700 km.

I interesuje się nią naprawdę wiele krajów, więc Ukraina będzie musiała dzielić moce produkcyjne koncernu KNDS m.in. z Wielką Brytanią, która wiosną ubiegłego roku wybrała RCH 155 jako zastępstwo dla haubic AS-90, Szwajcarią, która zdecydowała się na przyjęcie komponentu artyleryjskiego RCH 155 i montaż go na swoim pojeździe Piranha IV, Włochami rozważającymi ten system jako zamiennik dla holowanych haubic FH70, Bundeswehrą planującą zakup 80 jednostek RCH 155 dla własnych sił zbrojnych, a także Holandią i Stanami Zjednoczonymi, które również są wymieniane jako potencjalni nabywcy RCH 155.