Zima-20. Fiasko doktryny obronnej Macierewicza?

Ćwiczenia Zima-20 nie tylko wykazały, że Polsce została narzucona błędna doktryna. Udowodniły również, że żołnierze najlepiej wiedzą, jak powinno dowodzić się w polu. Pod warunkiem, że to oni decydują, a nie politycy.

Leopardy trafiły do Wesołej, a najsilniejszy związek pancerny NATO na wschodzie Europy został znacząco osłabiony
Leopardy trafiły do Wesołej, a najsilniejszy związek pancerny NATO na wschodzie Europy został znacząco osłabionyst.chor. Rafał Mniedło domena publiczna

Według naszych informatorów pierwsza faza ćwiczeń zakończyła się katastrofalną porażką, a straty jednostek na wschodzie Polski wyniosły od 60 do 80 procent. Postanowiono powtórzyć ćwiczenia, a ustawienia symulacji zostały zresetowane.

Wówczas gen. Andrzejczak, mający wolną rękę, rozmieścił jednostki zgodnie z zasadami sztuki wojennej, wyprowadził kontruderzenie z tyłów i bronił linii Wisły przez 11 dni, do czasu, kiedy dotarły znaczne siły NATO, m.in. 4. Dywizja Piechoty. Uczynił to samo, co przed laty gen. broni w st. spoczynku Mirosław Różański - wykorzystując głębię operacyjną i wysoką mobilność jednostek pancernych i zmechanizowanych, zatrzymał wirtualnego przeciwnika.

Gen. Różański odszedł z Sił Zbrojnych po konflikcie z Antonim Macierewiczem, który miał związek z jego sprzeciwem wobec koncepcji osłabienia "Czarnej Dywizji". Obecnie następują próby osłabienia pozycji gen. Andrzejczaka.

Niedługo po naszej publikacji "Super Express" opublikował artykuł, w którym cała wina za przegrane ćwiczenia została zrzucona na gen. Andrzejczaka. Natychmiast pojawiły się głosy, m.in. Macieja Kucharczyka z Gazeta.pl, że tego typu przecieki mogą być skutkiem wewnętrznych gierek personalnych i pokazu siły pomiędzy Pałacem Prezydenckim a resortem obrony.

Dziennikarze sugerują, że ten wyciek był w pełni kontrolowany, aby zaszkodzić różnym frakcjom w armii i polityce. Czy tak może być? Jest to prawdopodobne. Zwłaszcza, że obecnie jest dwóch równorzędnych generałów - Mika, który dowodził oddziałami atakującymi Polskę i Andrzejczak. Pierwszy ma dobre relacje z min. Błaszczakiem, a drugi z prezydenckim Biurem Bezpieczeństwa Narodowego.

Sam zwierzchnik Sił Zbrojnych, prezydent Andrzej Duda, powiedział, że  kilkutygodniowe ćwiczenie, przeprowadzone na warszawskiej Akademii Sztuki Wojennej, zostało poprzedzone długimi przygotowaniami i było to największe tego typu ćwiczenie po 1989 roku.

- Przetestowano wszystkie procedury dotyczące sytuacji strategicznej obrony kraju, które wprowadzaliśmy w ostatnim czasie, przede wszystkim nowy system kierowania i dowodzenia, Strategię Bezpieczeństwa Narodowego - powiedział Duda.

Przypomniał także, że gen. Andrzejczak, po zmianach w systemie kierowania i dowodzenia Siłami Zbrojnymi jest "pierwszym żołnierzem Rzeczypospolitej", a w sytuacji wojny stanie się naczelnym dowódcą.

Gen. Rajmund AndrzejczakPiotr MoleckiEast News
Leopard - niezawodne, pancerne cackoInteria.tv

Głębia operacyjna

- Pojęcia głębia operacyjna, jako pierwszy użył prawdopodobnie radziecki oficer Triandafiłłow, jeden z najwybitniejszych teoretyków wojennych XX wieku - wyjaśnia Bartłomiej Kucharski, ekspert i dziennikarz Zespołu Badań i Analiz Militarnych.

- Zakładał on, że przeciwnik wykorzysta pewną odległość od pierwotnej linii frontu - ową głębię - do tego, by manewrować, cofać się i kontratakować na przemian, zamiast twardo bronić się na linii umocnień. Wówczas było to 60-100 km, obecnie, za sprawą pojawienia się dalekonośnej artylerii rakietowej, głębia operacyjna może sięgać kilkuset kilometrów - wyjaśnia.

- W Polsce tradycyjnie większość specjalistów zakłada obronę w oparciu o tzw. linię Wisły, na której ma kończyć się zasadnicza głębia operacyjna - choć niezajęta przez przeciwnika i możliwa do dalszego wykorzystania ma pozostać reszta kraju - dodaje.

W Polsce pojawiają się jednak głosy krytyczne, czego wyrazem była doktryna forsowana przez min. Macierewicza. Naciskał on na przerzucenie jak największych sił na wschód od linii rzek. Wprost w zasięg artylerii rakietowej. Oficerowie żartują, że być może politycy ignorują głębię operacyjną, dlatego, że jej pojęcie wymyślili radzieccy wojskowi, więc partia rządząca nie chce jej brać pod uwagę.

Wyrazem ignorowania głębi operacyjnej była także krytyka, jaka dotknęła Amerykanów. Kiedy w ramach wzmocnienia wschodniej flanki NATO w Polsce pojawiły się pierwsze oddziały amerykańskiej armii i ogłoszono ich dyslokację, zaczęły pojawiać się głosy, że Amerykanie będą bronić nie Polski, a Niemiec.

Amerykańskie wojsko w obiektywie

Pod koniec ubiegłego roku wydział prasowy Armii Stanów Zjednoczonych opublikował najlepsze zdjęcia amerykańskich żołnierzy. Wśród nich znalazły się także te zrobione w Polsce. Czy premier Szydło miała rację mówiąc, że jest to najlepsza armia na świecie?

Śmigłowiec AH-64D Apache należący do Gwardii Narodowej podczas pokazów U.S. Air National Guard photo by Tech. Sgt. Jorge IntriagoINTERIA.PL/materiały prasowe
Amerykańscy żołnierze w Djibouti podczas wspólnych manewrów z armią francuskąINTERIA.PL/materiały prasowe
Żołnierz 173 brygady spadochronowej podczas skoku we WłoszechU.S. Army photo by Paolo BovoINTERIA.PL/materiały prasowe
Żołnierze dywizji rezerwowej podczas corocznych ćwiczeń poligonowychU.S. Army photo by Master Sgt. Michel SauretINTERIA.PL/materiały prasowe
Haubica samobieżna M109A6 Paladin podczas manewrów w NiemczechU.S. Army photo by Sgt. Matthew HulettINTERIA.PL/materiały prasowe
Amerykańscy żołnierze podczas porannej zaprawy na plaży Utah w NormandiiUS Army photoINTERIA.PL/materiały prasowe
Żołnierze 175 pułku Gwardii Narodowej podczas ćwiczeń na niemieckim poligonieU.S. Army photo by Spc. Gage HullINTERIA.PL/materiały prasowe
Amerykańska artyleria rakietowa podczas działań w AfganistanieU.S. Navy photo by Petty Officer 2nd Class Sean FureyINTERIA.PL/materiały prasowe
Żołnierze 6. batalionu Rangers podczas pokazów dla cywiliU.S. Air Force photo by Samuel King Jr.INTERIA.PL/materiały prasowe
Okręt U-31 w drodze do Gdynicomcam.plINTERIA.PL/materiały prasowe

Amerykańska praktyka

Amerykanie wybrali zachodnią Polskę z powodów czysto praktycznych. Znaczne oddalenie garnizonów powoduje, że infrastruktura jest znacznie mniej narażona na zniszczenie. Kolejną kwestią są znacznie lepsze możliwości manewrowe.

Powodów było więcej. Po pierwsze na zachodzie Polski stacjonuje największa i najsilniejsza polska jednostka pancerna - 11. Lubuska Dywizja Kawalerii Pancernej do niedawna wyposażona w czołgi Leopard 2A4 i 2A5. Ułatwi to kwestię współpracy i zgrywania oddziałów polskich i amerykańskich. W dodatku w Żaganiu znajduje się rozbudowane zaplecze techniczne, ułatwiające utrzymanie gotowości bojowej czołgów.

Po drugie - w rejonie rozlokowania 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej znajdują się duże poligonowe ośrodki szkolenia, czego nie ma we wschodniej Polsce. Z dużych ośrodków poligonowych Wojsk Lądowych na wschodzie Polski liczą się jedynie Orzysz i Nowa Dęba. Problem w tym, że brak jest rozbudowanego zaplecza logistycznego, a co ważniejsze znajdują się one zbyt blisko wschodnich granic kraju.

- Oczywiście w czasie mobilizacji i rozlokowania wojsk co najmniej część wojska będzie stacjonować niemal na samej granicy jako formacje rozpoznawcze czy opóźniające - wyjaśnia Kucharski.

- Inne będą stacjonować w oddaleniu kilkudziesięciu i więcej kilometrów, aby uderzać na już nieco naruszone formacje atakujące. Dalej mogą stacjonować odwody, a całe ugrupowanie może się cofać, wciągając wroga w pewną pułapkę dzięki wydłużeniu jego linii komunikacyjnych.

- Nie ma jednak potrzeby, by garnizony wielu ważnych jednostek trzymać na wschód od Wisły - wojsko oczywiście zawsze poniesie straty, ale nie musimy przecież szybko i łatwo tracić magazynów, koszar, ośrodków szkoleniowych i ich wyposażenia. Tymczasem do tego może doprowadzić obecna lokalizacja niektórych jednostek 18. Dywizji, a zwłaszcza - o czym się zwykle zapomina, bo jest mniej medialna - 16. Dywizji - precyzuje Kucharski.

Drugie życie BWP-1? Powstaną niszczyciele czołgów?

Podczas XXVIII Międzynarodowego Salonu Przemysłu Obronnego MSPO w Kielcach, Grupa PGZ zaprezentowała trzy propozycje w programie modułu dywizjonowego przeznaczonego do zwalczania środków pancernych i opancerzonych najnowszej generacji pk. Ottokar-Brzoza. Demonstratory oparto o podwozia BWP-1 od WZM, UMPG od OBRUM i pochodzącego z 155-mm armatohaubicy (ahs) samobieżnej Krab od HSW i WZU.

Na stanie brygad Wojska Polskiego znajdują się transportery opancerzone BWP-1, które znalazły się na wyposażeniu Sił Zbrojnych w 1974 roku. Ostatnich 100 pojazdów kupiliśmy w 1988 roku. 45 lat od otrzymania pierwszych sztuk nic się nie zmieniło. Być może wysłużone podwozia znajdą nowe zastosowanie, kiedy pojawi się następca BWP-1. Nowy niszczyciel czołgów jest wręcz niezbędny. Leciwe BRDM,uzbrojone w ppk Malutka nadają się wyłącznie do muzeum. Pocisk Malutka został wprowadzony do uzbrojenia w 1961 roku...
Wojskowe Zakłady Motoryzacyjne (WZM) z Poznania zaprezentowały niszczyciel czołgów na podwoziu bojowego wozu piechoty BWP-1, który ma powstawać poprzez modernizację istniejących pojazdów, będących na stanie Wojska Polskiego. Pojazd wyposażono w kasetową, 12-prowadnicową wyrzutnię nowej generacji dla przeciwpancernych pocisków kierowanych (ppk) o zasięgu 12 km, a także ręczne wyrzutnie ppk. Ma to pozwolić na zwalczanie ciężko opancerzonych celów, w tym również chronionych przez aktywne systemy ochrony pojazdów (ASOP) typu soft-kill (zakłócające) i hard-kill (kinetyczne). Ponadto, pojazd wyposażono w zdalnie sterowany moduł uzbrojenia (zsmu), wyposażony w 12,7-mm karabin maszynowy do samoobrony wraz z nowoczesnymi dzienno-nocnymi przyrządami optoelektronicznymi.
OBRUM zaprezentował niszczyciel czołgów oparty na bazie Uniwersalnej Modułowej Platformy Gąsienicowej (UMPG). Jak podkreśla Ośrodek, podwozie ma możliwości zabudowy dedykowanych modułowych systemów wieżowych, a także dowolnej konfiguracji wyposażenia pokładowego. Masa bojowa podwozia to, w zależności od konfiguracji, 20-34 t, a podstawowy poziom ochrony balistycznej wynosi 3+ wg STANAG 4569. Załoga ma składać się z trzech żołnierzy. Niszczyciel ma 7,2 m długości, 3,3 m szerokości i 1,8 m wysokości (bez wyrzutni). Prześwit wynosi 0,7 m, a pojazd ma możliwość pokonywania wzniesień o nachyleniu 60 proc.
Pojazd proponowany przez OBRUM jest napędzany power-packiem z silnikiem wysokoprężnym o mocy 530 kW z przekładnia hydrokinetyczną. Zapewnia on zasięg, w zależności od konfiguracji, od 300 do 650 km. OBRUM oferuje zawieszenie skrętne, ale opcjonalnie może zostać wyposażony w hydropneumatyczne. Dodatkowe wyposażenie to agregat prądotwórczy, układ klimatyzacji i ogrzewania, system przeciwpożarowy i tłumienia wybuchu oraz system nawigacji.
Załoga ma do dyspozycji cyfrowy system łączności zewnętrznej, zgodny ze standardami NATO, współpracujący z systemem łączności wewnętrznej i kompatybilny z systemami sojuszniczymi. System nawigacji i pozycjonowania jest dwuczęściowy: satelitarny i zliczeniowy. Pojazd otrzymał także system samoosłony zintegrowany z wyrzutnią granatów dymnych. Warte odnotowania jest to, że klasycznie zamontowany silnik wysokoprężny UTD-20 zastąpiono szybkowymiennym power-packiem z tymże silnikiem i skrzynią biegów, co już wcześniej WZM proponowały w ramach modernizacji BWP-1. Niszczyciel czołgów otrzymał także pokładową infrastrukturę teleinformatyczną, co pozwoli na integrację z systemem zarządzania polem walki BMS.
Napęd stanowi silnik wysokoprężny MTU o mocy maksymalnej 1000 KM z przekładnią główną Allison. Zapewnia on prędkość maksymalną do 60 km/h. Demonstrator wyrzutni obrotowej z osłonami balistycznymi przewidziany jest do integracji z ppk dowolnego dostawcy, które wybierze zamawiający. Istnieje możliwość integracji różnych typów systemów naprowadzania ppk oraz konfiguracji zabudowy wyrzutni, w tym wariantu chowanego całkowicie w kadłubie.
Huta Stalowa Wola (HSW) i Wojskowe Zakłady Uzbrojenia (WZU) zaprezentowały z kolei demonstrator niszczyciela czołgów na podwoziu 155-mm armatohaubicy Krab, w oryginale będącym licencjonowanym podwoziem południowokoreańskiej ahs K9 Thunder. Jest to nowoczesne podwozie gąsienicowe z zawieszeniem hydropneumatycznym o długości 12 101 mm, szerokości 3640 mm oraz wysokością wraz z wyrzutnią, ale bez pocisków, 2961 mm.
Wojskowa elitaInteria.tv

Pięć dni

Jako pierwsi w Polsce informowaliśmy o katastrofalnych wynikać ćwiczeń sztabowych Zima-20. W scenariuszu wzięto pod uwagę systemy uzbrojenia, które uzyskają gotowość bojową dopiero za około 10 lat i będącą obecnie na etapie formowania 18. Dywizję Zmechanizowaną.

Niewiele dało również tak zwane "wzmocnienie wschodniej flanki". Wręcz potwierdziły się nasze zarzuty z 2016 roku, kiedy minister Macierewicz nakazał przeniesienie Leopardów z 11. Lubuskiej Dywizji Kawalerii Pancernej do Wesołej. Okazało się, że kurczowa obrona wschodu Polski spowodowała rozbicie znajdujących się tam jednostek i potężne straty.

Niesatysfakcjonujący wynik był spowodowany sztywnym rozmieszczeniem jednostek na linii granicy, czego skutkiem było ich rozbicie. Podobnie jak to miało miejsce we wrześniu 1939 roku w Polsce i dwa lata później w ZSRR.

Bartłomiej Misiewicz, rzecznik prasowy MON w czasach, kiedy szefem resortu był Antoni Macierewicz, tłumaczył jednak, że związane jest to ze znacznie krótszym czasem reakcji i uniknięciem ewentualnego zaskoczenia. Jest to nieco pokrętna logika, bowiem łatwiej jest zaskoczyć jednostki znajdujące się w zasięgu rakiet taktycznych, niż te, które są rozlokowane na zapleczu.

- Wojna nie wybuchnie z godziny na godzinę, będzie czas na przerzucenie sił w rejony operacji. Leopardy są w stanie podjąć walkę z każdym rosyjskim czołgiem. I go rozbić. W planach obrony "jedenasta" miała być dywizją odwodową, która wykona uderzenia, gdy przeciwnik wejdzie już w Polskę. Jej cios mógłby przerwać impet rosyjskiego ataku. Dlatego Rosjanie drżeli przed 11. Dywizją. Korzystając z postanowień Traktatu Wiedeńskiego, na każde jej ćwiczenia przysyłali tabuny obserwatorów - mówi gen. broni rez. Waldemar Skrzypczak, były dowódca Wojsk Lądowych.

- W obecnym stanie 11. Dywizja nie jest już tak groźna jak przed laty. Wskutek błędnego zaplanowania kalendarium modernizacji Leopardów 2A4 oraz zabrania na osobiste życzenie ministra Macierewicza Leopardów 2A5 do 1. Brygady Pancernej, wciąż nie odzyskała pełni możliwości. Nawet, gdy je odzyska, 34. Brygada będzie posiadała leciwe i niemal bezwartościowe, bo niezmodernizowane, T-72. Jeżeli doniesienia o Zimie-20 są prawdziwe, to pokazały one, ile sensu miała decyzja o rozbijaniu "jedenastki" - konstatuje Bartłomiej Kucharski.

Anakonda-20 w Ustce. Prezydent zachwycony wyposażeniem

Na poligonie w Ustce przeprowadzono ćwiczenia Sił Powietrznych. Manewry obserwował zwierzchnik Sił Zbrojnych, prezydent Andrzej Duda. Był zachwycony wyposażeniem i umiejętnościami polskich żołnierzy. Można było obserwować sprzęt, jakim dysponuje armia. Od samolotów wielozadaniowych F-16 i dronów, po pochodzące z lat 60. XX wieku systemy przeciwlotnicze Newa.

Ćwiczenia obserwował, prowadzący kampanię wyborczą, prezydent Andrzej Duda i szef MON, Mariusz Błaszczak. - Dawno nie mieliśmy takiego ćwiczenia, gdzie zostałoby wykorzystane tyle uzbrojenia - mówił prezydent. - Jak widać nasi piloci i artylerzyści radzą sobie doskonale.
Po nich nadleciały kolejne F-16, tym razem z Łasku, które zniszczyły cele przy pomocy bomb kierowanych GBU-12.Wojciech StróżykReporter
Pojawiły się także wyrzutnie rakiet systemu NSM, należące do Morskiej Jednostki Rakietowej. Polska zakupiła w 2008 roku dwa dywizjony po sześć samobieżnych wyrzutni pocisków każdy. Na jednej wyrzutni można przewozić cztery rakiety przeciwokrętowe.Wojciech StróżykReporter
Prócz najnowszego uzbrojenia, zakupionego w 2003 roku, obserwujący manewry mogli podziwiać kunszt pilotów latających na ponad 30-letnich samolotach szturmowych Su-22 i śmigłowcach Mi-14. Oba typy przeszły w ostatnich latach wymianę agregatów i zmianę powłoki lakierniczej, co pozwoli im posłużyć do czasu wymiany na nowe typy statków powietrznych.Wojciech StróżykReporter
W Ustce strzelali również przeciwlotnicy, wykorzystujący systemy S-125 Newa-SC. Jest to modyfikacja systemu Newa-M z 2001 roku, w której analogowe systemy naprowadzania wymieniono na cyfrowe, a wyrzutnię zamontowano na podwoziu gąsienicowym czołgu T-55. Wojciech StróżykReporter
Centralny Poligon Sił Powietrznych jest wykorzystywany przez polskie wojsko od 1946 roku. Jest to jedyny poligon, gdzie mogą ćwiczyć polscy przeciwlotnicy.Wojciech StróżykReporter
Pierwsze zestawy tego systemu trafiły do Polski w 1969 roku. Osiem lat po rozpoczęciu produkcji seryjnej. Rakiety mają zasięg 25 kilometrów i mogą razić cele do wysokości 18000 metrów.Wojciech StróżykReporter
Podczas ćwiczeń Anakonda-20 na poligonie jako pierwsze pojawiły się F-16 z 31. Bazy Lotnictwa Taktycznego w Krzesinach, które odpaliły cztery pociski Maverick do celów nawodnych. Było to pierwsze użycie tego uzbrojenia w Polsce.Wojciech StróżykReporter
Masz sugestie, uwagi albo widzisz błąd?
Dołącz do nas