Hormon, który daje efekt treningu

Hormon jest identyczny u ludzi i myszy. Pobudza rozwój specyficznego rodzaju tkanki tłuszczowej - spalającej tłuszcz. Dlatego może mieć ogromne znaczenie w leczeniu cukrzycy oraz otyłości.

Białko PGC1-alfa jest odpowiedzialne za wiele korzyści z ćwiczeń, w tym większą odporność na choroby metaboliczne. Naukowcy z Dana Farber Cancer Institute w Bostonie przeanalizowali substancje wydzielane przez mięśnie, których poziom reguluje PGC1-alfa. Jedną z nich jest nowy hormon, którego obecności dotychczas nie zauważono, ponieważ jest ukryty wewnątrz złożonej cząsteczki.

Dalsze badania wykazały, że poziom nowo odkrytego hormonu rósł po wysiłku fizycznym zarówno u myszy, jak i ludzi. Jego dodanie do hodowli komórek pochodzących z podskórnej białej tkanki tłuszczowej na wczesnym etapie rozwoju poowdowało, że przekształcały się one w tkankę podobną do brunatnej tkanki tłuszczowej - zdolną do wytwarzania ciepła podczas spalania tłuszczów.

Ponieważ hormon przenosi wiadomość z mięśni do tkanki tłuszczowej, odkrywcy nadali mu nazwę iryzyny (irisin) - od imienia Iris, greckiej bogini tęczy, oznajmiającej wolę bogów.

Żywione dietą wysokotłuszczową myszy, do których organizmów wprowadzono gen dla iryzyny spalały więcej tłuszczu i były szczuplejsze niż myszy dostające placebo.

Choć potencjalne korzyści wynikające z odkrycia hormonu wydają się być ewidentne, naukowcy nie bardzo potrafią wyjaśnić sens jego istnienia. Dlaczego właściwie wysiłek miałby się przyczyniać do powstawania komórek tłuszczowych, które raczej marnują niż gromadzą energię?

Być może hormon wyewoluował, aby chronić organizm przed wychłodzeniem - drżenie z zimna, związane ze skurczami mięśni pobudza wydzielanie iryzyny, prowadząc w rezultacie do powstawania wytwarzającej ciepło tkanki tłuszczowej.

PAP - Nauka w Polsce