Pokonaliśmy mikroplastik? Naukowcy mają jedno rozwiązanie

Dziś mikroplastik możemy znaleźć wszędzie. W naszych patelniach, chmurach nad naszymi głowami czy nawet w… mózgu. Jednak trudno, aby nie był wszędzie, gdy już stanowi ważny budulec rzeczy codziennego użytku jak kosmetyki i detergenty. Nie mówiąc o tym, że mikroplastik zalewa nas ze względu na rozkład samego plastiku.

Przez tę wszechobecność mikroplastiku, ten dostaje się regularnie do naszego organizmu np. poprzez jedzenie i picie. Według badaczy zatrucie mikroplastikiem może być prawdziwym zjawiskiem. Tak naprawdę obecnie nie wiemy, jaka ilość mikroplastiku szkodzi, jednak podejrzewa się, że zbyt duża ilość może mieć realny wpływ np. na rozwój chorób nowotworowych. Z tego powodu poszukuje się różnych sposobów na zmniejszenie mikroplastiku na świecie.

Inżynierzy z Massachusetts Institute of Technology (MIT) opracowali nowy biodegradowalny materiał, który według nich może zastąpić fragmenty plastiku, używanych w wielu dotychczasowych produktach. Ten materiał to specjalne polimery, które mogą rozkładać się bez szkody dla środowiska.

Inżynierzy z MIT dostosowując bloki konstrukcyjne tych polimerów, dostosowali właściwości, takie jak wodoodporność i wytrzymałość, tworząc materiał idealny do zastąpienia mikroplastiku. Nowe cząsteczki łatwo rozpuszczają się w środowisku kwaśnym, takim jak żołądek, dzięki czemu są bezpieczne dla żywności.

Twórcy nowych polimerów zapewniają, że mogą służyć np. jako materiał ochronny niektórych kapsułek. W testach zademonstrowano również, że polimery mogą lepiej zastępować specjalne plastikowe kulki, które dodaje się do niektórych detergentów lub kosmetyków.

Nowe rozwiązanie inżynierów z MIT jest rozwinięciem wcześniejszego projektu biodegradowalnego materiału z 2019 roku. Wtedy opracowali polimer nazwany BMC do kapsułkowania składników odżywczych. Niemniej dalej miał być zbliżony do mikroplastiku i za taki został uznany przez organ Unii Europejskiej. Nowy polimer musi przejść jeszcze wiele testów m.in. w środkach czystości.

Wyniki analiz zostały opublikowane na łamach czasopisma Nature Chemical Engineering.