Zrobili z tego muzykę. Jak brzmi układ okresowy pierwiastków

Melodia nie jest pierwszą rzeczą, o której myślimy, patrząc na układ okresowy pierwiastków chemicznych. Jednak dzięki sonifikacji danych, możemy je usłyszeć. Unikalne promieniowanie emitowane przez podgrzewane lub naelektryzowane elementy przekształcone zostało w dźwięk.  

Smith zamienił swoją pracę nad dźwiękami pierwiastków w wystawę w WonderLab Muzeum w Bloomington. Zależy mu na tym, aby poszerzać wiedzę o widmach emisyjnych.  

Dzięki sonifikacji jesteśmy w stanie usłyszeć charakterystyczne akordy wytwarzane przez pierwiastki. Nie jest to nowatorski pomysł, już wcześniej podejmowano tego typu przedsięwzięcia. Rozwój technologii pozwolił jednak na pełniejsze i subtelniejsze umuzycznienie układu okresowego pierwiastków.  

Poprzednicy Smitha próbowali odtworzyć dźwięki pierwiastków na pianinie, co nie przyniosło oczekiwanych efektów. Pianino nie ma wystarczającej liczby nut, aby oddać wszystkie dźwięki i subtelne różnice między pierwiastkami. Konwersja światła na częstotliwości dźwięku może wspomóc naukowców w określaniu różnic między pierwiastkami. 

Gdy zasilimy dany element energią, elektrony mogą przeskakiwać na wyższe poziomy energetyczne. Wracając do stanu podstawowego, uwalniają foton, którego długość fali zależy od długości przerwy energetycznej między stanem pobudzenia a stanem stabilizacji. Im większa energia, tym światło o wyższej częstotliwości.  

To odkrycie pomoże lepiej zrozumieć Wszechświat. Ponieważ okazuje się, że można identyfikować pierwiastki na odległych o miliony lat świetlnych gwiazdach dzięki emitowanym przez nie długościom fal nazywanych widmem emisyjnym. Smith z pomocą naukowców dr Davida Clemmera i profesora ze Szkoły Muzyczne Jacobsa Chi Wanga, stworzył kod komputerowy dla dźwięku w czasie rzeczywistym. Dzięki niemu jest w stanie konwertować dane świetlne w mieszanki nut. Długości fal kolorów przekształciły się w pojedyncze fale sinusoidalne, których częstotliwość odpowiada częstotliwości światła, a amplituda odpowiada jasności światła. 

Dzięki temu, że niektóre z przejść są znacznie częstsze niż inne, linie emisyjne są jaśniejsze, co za tym idzie, można je przekształcić w większą głośność. Smith posunął się o krok dalej i wykonuje melodie na uzyskanych akordach. Niektóre z pierwiastków wytwarzają tysiące częstotliwości, co stwarza ryzyko przeciążenia sensorycznego. Jednak udało się dzięki temu uzyskać znacznie większy wachlarz dźwiękowy niż kiedykolwiek do tej pory.