Koszmarek zamienią w cud. Zamość szuka inwestora z wizją
Dawny pałac Jana Zamoyskiego przez czas i liczne przebudowy stracił swój blask. Teraz miasto szuka inwestora, który przywróci mu pierwotne piękno tak, by mógł stać się wizytówką Zamościa.
Zamość jest jednym z większych ośrodków kulturalnych i turystycznych województwa lubelskiego, a zwłaszcza Zamojszczyzny. Za sprawą unikatowego zespołu architektonistyczno-urbanistycznego Starego Miasta, określany jest często "perłą renesansu". W 1992 roku zamojskie Stare Miasto zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W jego zachodniej części znajduje się dawna rezydencja Zamoyskich.
Pałac Zamoyskich przechodził przez wiele etapów przebudowy, wskutek czego obecnie nie jest tak okazałą budowlą, jak dawniej. W związku z tym, że zamojska starówka jak magnes przyciąga turystów z całego świata, miasto poszukuje inwestora, który przywróciłby obiektowi dawny blask.
Dawny pałac przeznaczony jest do rewitalizacji na zasadach PPP (Partnerstwo publiczno-prywatne). - Wciąż jednak odczuwalny jest niedosyt prestiżowej infrastruktury hotelowo-konferencyjnej, która pozwalałaby zaspokoić potrzeby przybywających gości, przy pełnym wykorzystaniu unikatowych w skali Europy walorów architektonicznych - informuje Urząd Miasta w ofercie. Z uwagi na swoją lokalizację oraz powierzchnię (6 570 m kw.) z dwoma przyległymi dziedzińcami, daje możliwość zaoferowania przyszłym gościom i mieszkańcom znacznie więcej niż tylko pokoje hotelowe.
Studium architektoniczno-konserwatorskie dopuszcza między innymi koncepcję zadaszenia dziedzińca wewnętrznego, zamieniającą go tym samym w użytkowe atrium o powierzchni 1074 m kw. Dziedziniec główny to blisko 10000 mkw. reprezentacyjnej przestrzeni ze starodrzewiem i wyeksponowanym centralnie pomnikiem Jana Zamoyskiego, stwarzający warunki do realizacji podziemnego parkingu, tak bardzo potrzebnego na terenie starówki.
- Jesteśmy gotowi na wyzwania związane z rewitalizacją tego ważnego dla miasta miejsca - mówi Andrzej Wnuk Prezydent Zamościa.
Powstał w XVI wieku wg projektu włoskiego architekta Bernardo Morando. Posiadał odrębne mury oddzielające go od pozostałej części miasta. Miał formę prostokąta, o długości ok. 60 m, dwie kondygnacje, wieżę z tarasem oraz dwuskrzydłowe schody od strony Rynku Wielkiego.
W XVII w. pałac spłonął, po czym w stylu barokowym odbudował go III ordynat zamojski Jan zwany Sobiepanem. Później polecono rozbudowę rezydencji.
W XVIII wieku miała miejsce większa, późnobarokowa przebudowa pałacu, podczas której m.in. obniżono wieżę, usunięto attykę i pozbawiono pałac dekoracji. W XIX wieku budynek zmieniono w klasycystyczny, a później sprzedano władzom i przebudowano na szpital, w wyniku czego kompletnie stracił swój zabytkowy wygląd.
