Tajemniczy arktyczny rekin pojawił się na Karaibach

W trakcie badań biolodzy morscy zauważyli rekina polarnego, który jest jednym z najdziwniejszych i najdłużej żyjących gatunków rekinów. Badacze z Florida International University z pomocą miejscowych rybaków próbowali oznaczyć rekiny tygrysie na jednym z atoli koralowych w Belize. W pewnym momencie wyciągnęli szarego rekina o długości prawie 3,4 m. Poruszał się on szczególnie wolno, co w pierwszej kolejności zaciekawiło biologów. Ponadto odnaleziony osobnik był na wpół ślepy.

Wiedziałam, że to coś niezwykłego, podobnie jak rybacy, którzy nigdy nie widzieli czegoś podobnego przez wszystkie lata swoich połowów

---

Naukowcy szczegółowo udokumentowali niezwykłe zwierzę i szybko wypuścili je do oceanu, nie chcąc w jakiś sposób zagrozić zwierzęciu. Po konsultacjach okazało się, że najprawdopodobniej jest to rekin grenlandzki lub... hybryda rekina grenlandzkiego z gatunkiem pokrewnym o nazwie Somniosus pacificus.

Dlaczego rekin polarny dotarł aż na Karaiby? Czyżby chciał zrobić sobie wakacje? Naukowcy są zdania, że to zimnolubne stworzenie mogło popłynąć tak daleko na południe, ponieważ poruszało się na głębokości kilkuset metrów, gdzie temperatura wody jest zdecydowanie niższa, niż przy powierzchni. Jak twierdzą biolodzy morscy, może to sugerować, że te stworzenia, które zwykle są widziane w regionie Arktyki, mogą występować bardziej powszechnie w morskich głębinach.

Rekin grenlandzki, inaczej rekin polarny lub "śpiący rekin", występuje w wodach wokół Grenlandii, w północnym Atlantyku, w Morzu Północnym, czy w Oceanie Arktycznym. Największy złapany osobnik miał długość 6,4 m, a ich waga może osiągnąć nawet 1,5 tony. Co ciekawe, ich wątroba stanowi aż 1/3 masy ciała.

Rekin grenlandzki jest rekinem typu przydennego, który żeruje blisko dna oceanu i może schodzić na głębokość do 2200 m. Przede wszystkim odżywia się padliną, a w jego żołądku naukowcy odnajdywali resztki reniferów, a nawet... niedźwiedzi polarnych.

Największym fenomenem tego rekina jest jego długowieczność. Mogą żyć ponad 400 lat! Czyni je to najdłużej żyjącymi kręgowcami na świecie. Dojrzałość płciową osiągają w wieku... 156 lat. Kolejną ich charakterystyczną cechą są bardzo powolne ruchy, przez co nazywane są "śpiącymi rekinami". Najprawdopodobniej jest to związane z ich bardzo powolnym metabolizmem i długowiecznością.

Ich mięso jest toksyczne względu na wysoką zawartość N-tlenku trimetyloaminy. Rekiny tego gatunku były już spotykane w Zatoce Meksykańskiej, czy u wybrzeży północnej Kuby.