Lud z Afryki malował zwierzęta wymarłe 200 milionów lat temu. Skąd je znał?
Na jednym z XIX-wiecznych malowideł naskalnych znalezionych na terenie Republiki Południowej Afryki zauważono wizerunek dość nietypowego zwierzęcia, bo wedle jednego z naukowców jest to gatunek, który wyginął setki milionów lat przed pojawieniem się ludzi.
Malowidło naskalne, które nazwano już popularnie “rogatym wężem" znajduje się w jaskini w górach Koesberg, na północny wschód od miasta Cape Town w Republice Południowej Afryki. Wizerunek nie przedstawia żadnego znanego współcześnie zwierzęcia żyjącego w okolicy. Najbliżej mu do aparycji morsa, jednak od pustyń południowej Afryki do jego siedlisk jest dość daleka droga.
Sztuka naskalna przedstawia gatunek wymarły od ponad 200 milionów lat
Sprawie postanowił przyjrzeć się paleontolog Juliena Benoit z Uniwersytetu Witwatersrand w Johannesburgu. Badanie opublikowane przez niego w czasopiśmie PLOS-ONE próbuje wyjaśnić genezę tego tajemniczego malowidła. Według badacza przedstawia ono gatunek zwierzęcia, który regularnie znajdowany jest w regionie w formie skamieniałości.
Mowa o dicynodoncie — przedstawicielu rodzaju sporej wielkości gadów ssakokształtnych, które na całej Ziemi występowały głównie od czasów środkowego permu do tzw. wymierania permskiego kiedy wyginęła większość osobników, był to okres od około 270 do 252 milionów lat temu. Ponownie masowo rozmnożyły się w czasie triasu, jednak wyginęły ostatecznie pod koniec tego okresu. Ich główny obszar bytowania stanowiła właśnie Południowa Afryka, choć kości dicynodontów znajdowano także w innych częściach świata m.in. w Polsce.
Lud, który wykonał malowidło ma spore związki ze skamieniałościami
Malowidło jest dziełem tzw. ludu San i pochodzi z XIX wieku, ocenia się, że namalowano je w okresie od 1821 do 1835 roku, czyli najwcześniej na 10 lat przed oficjalnym odkryciem i opisaniem rodzaju dicynodontów przez Richarda Owena w 1845 roku.
Lud San znany jest z ukazywania w swojej sztuce motywów związanych ze swoim otoczeniem, w tym ze skamieniałościami, które w obszarze Basenu Karoo, na którym leży jaskinia, odnajdywane są niezwykle często.
Teoria Juliena Beonita dotycząca tego, że namalowane na ścianie jaskini zwierzę jest dicynodontem, wsparta jest dodatkowo przez mity ludu San. Mówią one o “wielkich zwierzętach, które niegdyś przemierzały region, ale zniknęły". Dodatkowo sztuka San odnosiła się w znacznej większości do motywów rzeczywistych. Oznaczałoby to, że lud ten znajdował skamieniałości wymarłych gatunków zwierząt, potrafił je w pewien sposób przeanalizować i wplatał do swojego systemu wierzeń.
