Ukraińcy montują wyrzutnie rakiet na… pickupach
Armia ukraińska otrzymała w ostatnim czasie rakiety Mistral od Norwegii oraz pickupy od jednej z fundacji pozarządowych. Żołnierze połączyli obie rzeczy i otrzymali „specjalne” grupy ogniowe o dużej mobilności, szybkości i sile ognia.
W kwietniu Norwegia podjęła decyzje o wysłaniu do Ukrainy około 100 systemów wyrzutni rakiet ziemia-powietrze Mistral MANPADS. Nie doprecyzowano, czy chodzi o liczbę wyrzutni, czy też całkowitą liczbę pocisków przeciwlotniczych.
Ostatnio Ukraińcy otrzymali także darowiznę od fundacji Come Back Alive w postaci pickupów Fiat Fullback 4x4. Ukraińcy zaczęli na nich montować wcześniej otrzymane Mistrale. W ten sposób otrzymali wojskowe mobilne zespoły przeciwlotnicze.
Mobilne grupy ogniowe z MANPADami i PPK muszą być szybkie. Niszczą wrogie drony i śmigłowce, a w przyszłości także rosyjskie myśliwce. Współpracują w szczególności z systemami Stinger i 9K38 Igła. A ten rodzaj pracy naprawdę wymaga mobilności - dlatego przekazujemy tym grupom nowe, nieużywane pojazdy. Pojazdy te są sprawne i szybkie, i mogą pomóc w trafieniu w ruchome cele.
Według głównodowodzącego ukraińskich sił zbrojnych, Walerija Zaluznego, wojska ukraińskie zestrzeliły około 20 rosyjskich dronów o łącznej wartości 20 mln dolarów dzięki wykorzystaniu właśnie Mistrali.
Fundacja Come Back Alive to ukraińska organizacja pozarządowa finansowana przez crowdfunding. Została założona przez Witalija Deynegę w 2014 roku po zajęciu Krymu przez Rosję. Fundacja zaczęła wspierać ukraińskie wojsko w obecnej wojnie, zbierając pieniądze na dostawę materiałów i technologii, od kamizelek kuloodpornych po optykę termiczną.
Czym jest system Mistral?
Mistral jest to przenośny system obrony powietrznej wykorzystujący podczerwień. Pocisk jest produkcji francuskiej. Pierwsze prace nad tego typu bronią rozpoczęły się w 1974 roku. Od tego czasu wypuszczono kilka nowszych wersji - ostatnią w 2019 roku (M3).
Rakieta może być wystrzeliwana z różnego rodzaju pojazdów, okrętów nawodnych i śmigłowców, a także w konfiguracji przenośnej. Jest to pocisk krótkiego zasięgu przeznaczony do niszczenia m.in. śmigłowców i dronów.
W konfiguracji MANPADS pocisk Mistral transportowany jest w kontenerze transportowo-startowym (MPC) wraz z interrogatorem "przyjaciel lub wróg" (IFF), źródłem zasilania i statywem z urządzeniami celowniczymi. IFF wykorzystuje transponder, który nasłuchuje sygnału "zapytania", by potem wysłać "odpowiedź" identyfikującą nadawcę. Najczęściej wykorzystują częstotliwości radarowe.
Na wyrzutni pocisk uruchamiany jest przez żyroskop w ciągu 2 sekund, a całkowity czas reakcji to 5 sekund. W pociskach zastosowano technologię naprowadzania na podczerwień (rakiety typu "strzel i zapomnij").
MPC mogą być montowane na podwoziu ciężarówki lub innym podwoziu terenowym.
Skuteczny zasięg ognia wynosi do 6 km, prędkość pocisku osiąga 930 m/s (2,71 Macha). Masa głowicy to prawie 3 kg, przy długości całej rakiety wynoszącej 1,86 m, z średnicą 90 mm.
Mistrale znajdują się na wyposażeniu m.in. Austrii, Brazylii, Francji, Estonii, czy Węgier.
