Nowe fakty dotyczące megalodona. Czy mógł on pożreć zdobycz wielkości dzisiejszej orki?
Jeden z największych żyjących na Ziemi drapieżników był postrachem prehistorycznych mórz i oceanów. Naukowcy na podstawie niekompletnego szkieletu stworzyli model 3D zwierzęcia i odkryli kilka zadziwiających faktów.
Naukowcy dokonali rekonstrukcji 3D megalodona, prehistorycznego rekina, który żył od 23 do 3,6 mln lat temu. Odtworzony stwór miał 16 metrów długości i ważył ponad 61 ton. Badacze oszacowali, że pływał z prędkością około 1,4 m/s, a dziennie potrzebował aż 98 000 kilokalorii. Dla porównania największy obecnie rekin, czyli rekin wielorybi potrzebuje "tylko" trochę ponad 6 700 kilokalorii dziennie. Objętość żołądka megalodona wynosiła prawie 10 000 litrów.
Otrzymane wyniki badań mogą sugerować, że prehistoryczne zwierzę mogło podróżować na duże odległości i zjadać "całą zdobycz", która miała do 8 metrów długości, czyli tyle ile mierzą współczesne orki. Zdolność do polowania na duże drapieżniki stawia megalodona na wyższym poziomie troficznym niż wszystkie współczesne zwierzęta.
Wielki megalodon - nowe wyniki badań
Powyższe stwierdzenia są wynikami badań naukowców, które zostały opublikowane w czasopiśmie Science Advances. Modelowanie 3D zostało przeprowadzone bazując na pojedynczym niepełnym szkielecie megalodona, który został odkryty 1860 roku. W zapisie kopalnym zachowała się znaczna część jego kręgosłupa. Pozostałości po prehistorycznym zwierzęciu odnaleziono w Belgii w mioceńskich osadach, których wiek szacowany jest na około 18 mln lat. Naukowcy określili także, ile drapieżnik miał lat, kiedy zmarł - okazało się, że zmarł w wieku 46 lat.
- Zęby rekina są powszechnymi skamieniałościami ze względu na ich skład, który pozwala im pozostać dobrze zachowanymi. Jednak ich szkielety są zbudowane z chrząstki, więc rzadko można znaleźć takie skamieliny. Kręgosłup megalodona z Królewskiego Belgijskiego Instytutu Nauk Przyrodniczych jest zatem jedyną w swoim rodzaju skamieniałością — Jack Cooper, doktorant na Uniwersytecie Swansea.
Badania polegały na zmierzeniu i zeskanowaniu każdego kręgu prehistorycznego zwierzęcia. Następnie naukowcy dołączyli otrzymane dane do skanów 3D uzębienia megalodona pochodzącego z USA. Całość została uzupełniona o "ciało"- udało się to dzięki przeskanowaniu ciała żarłacza białego z Afryki Południowej.
Waga jest jedną z najważniejszych cech każdego zwierzęcia. W przypadku wymarłych zwierząt możemy oszacować masę ciała za pomocą nowoczesnych metod modelowania cyfrowego 3D, a następnie ustalić związek między masą a innymi właściwościami biologicznymi, takimi jak prędkość i zużycie energii
Transoceaniczny superdrapieżnik
Megalodon odznaczał się wysokim zapotrzebowaniem energetycznym, które było zaspokajane przez żywienie się bogatym w kalorie tłuszczem wielorybów. We wcześniejszych badaniach naukowcy zauważyli, że na kościach prehistorycznych wielorybów, występują ślady zębów tego drapieżnika.
Nowe analizy wykazały, że zjedzenie pojedynczej zdobyczy o długości 8 m mogło pozwolić rekinowi przepłynąć tysiące kilometrów, przy dwumiesięcznym braku pożywienia. Jak mówi Catalina Pimiento, prof. na Uniwersytecie w Zurychu i współautorka badań: - Wyniki te sugerują, że ten olbrzymi rekin był transoceanicznym super-wierzchołkowym drapieżnikiem. Wyginięcie tego kultowego gigantycznego rekina prawdopodobnie wpłynęło na globalny transport składników odżywczych i uwolniło duże walenie, które były pod silną presją drapieżników" -
Naukowcy są zgodni, że wyniki badań posłużą do przyszłych rekonstrukcji i analiz tych stworzeń. Wnioski płynące z nowych badań pomagają lepiej zrozumieć funkcję ekologiczną, jaką odgrywała w ekosystemach morskich megafauna.
