Nowe wyniki badań rzucają więcej światła na tajemniczą czerwoną powierzchnię Charona
Aby ujawnić prawdopodobny skład czerwonej „czapki” na księżycu Plutona, naukowcy z Southwest Research Institute połączyli dane zebrane podczas misji New Horizons (NASA) z nowatorskimi eksperymentami laboratoryjnymi i modelowaniem egzosferycznym.
W trakcie prac badawczych uzyskano pierwszy w historii opis metanowej atmosfery Charona, która jest "bardzo dynamiczna". Jednocześnie otrzymano dane, które mogą sugerować, jak powstała czerwona powierzchnia na północnym fragmencie księżyca.
Naukowcy są zdania, że taka powierzchnia powstała wskutek syntetyzowania materii przez światło ultrafioletowe, które rozkłada cząsteczki metanu. Cząsteczki (podobne do tholinów) w ten sposób "uciekają" z atmosfery Plutona i dalej wędrują na powierzchnię Charona, gdzie są zamrażane na jego biegunie północnym. Tholiny powstają m.in. z metanu i etanu, które są poddawane działaniu promieniowania ultrafioletowego. Tholiny jest to spektrum cząsteczek organicznych, które nadają czerwonawą barwę powierzchniom niektórych ciał planetarnych.
"Nasze odkrycia wskazują, że sezonowość występująca w cienkiej atmosferze Charona, a także światło rozkładające kondensujący się metanowy szron, są kluczem do zrozumienia pochodzenia czerwonej strefy polarnej księżyca. Jest to jeden z najbardziej ilustracyjnych i jaskrawych przykładów interakcji powierzchnia-atmosfera zaobserwowanych do tej pory w ciele planetarnym."
Badania dotyczące powierzchni Charona
Zespół naukowy stworzył w laboratorium warunki, jakie panują na powierzchni Charona, aby zmierzyć skład i kolor węglowodorów wytwarzanych na "zimowej półkuli" księżyca. Uzyskane dane zostały wprowadzone do nowego modelu atmosferycznego, by pokazać zachodzący rozpad metanu.
W danych uzyskanych z analiz modelu można zauważyć, że powstaje wówczas etan. Ekspozycja na wiatr słoneczny może przekształcić etan w trwałe czerwone osady powierzchniowe, które z kolei są widoczne na księżycu Plutona.
Charon - księżyc Plutona
Charon został odkryty w 1978 roku przez Jamesa Christy’ego. Księżyc obiega Plutona po prawie kołowej orbicie o promieniu około 19 600 km. Jedno okrążenie trwa ponad 6 dni. Ponadto obiekt ten jest zawsze zwrócony do planety karłowatej tą samą stroną.
Średnica Charona jest tylko o dwa razy mniejsza od średnicy Plutona, z kolei jego masa jest mniejsza o osiem razy od swojego większego towarzysza.
Niewiele wiadomo na temat budowy wewnętrznej tego ciała niebieskiego oraz na temat składu chemicznego. Cechą charakterystyczną księżyca jest czerwona powierzchnia na jego biegunie północnym. Powierzchnia wydaje się być "zdominowana" przez lód wodny, gdzie prawdopodobnie występują kriogejzery i kriowulkany.
