Równonoc wiosenna 2022. W niedzielę początek astronomicznej wiosny

Równonoc, inaczej zwana ekwinokcjum, to szczególny moment w kalendarzu. Podczas równonocy przez całą dobę centrum tarczy słonecznej pod i nad horyzontem obecne jest tyle samo czasu. Co więcej, promienie słoneczne padają na równik pod kątem 90º. Potocznie równonoc nazywana jest zrównaniem dnia i nocy, co nie jest zgodne z prawdą.

To dlatego, że długość dnia i nocy nigdy nie będą dokładnie równe. Wszystko przez rozmiar kątowy Słońca oraz występowanie zjawiska refrakcji, czyli ugięcia promieni świetlnych w atmosferze ziemskiej. W związku z tym dzień trwa wówczas nieco dłużej niż 12 godzin i na przykład w Warszawie jest dłuższy o około 9 minut i 30 sekund.

Równonoc wiosenna w Polsce to równonoc, po nastąpieniu której Słońce przez pół roku będzie oświetlać mocniej naszą półkulę. Moment równonocy wiosennej wyznacza na danej półkuli początek astronomicznej wiosny, która trwa aż do przesilenia letniego.

Każdego roku równonoc wiosenna w Polsce przypada w okolicach 20 oraz 21 marca. To wtedy Słońce przechodzi przez punkt Barana, który nazywany jest także punktem równonocy. Od tego momentu biegun północny będzie bliżej Słońca niż biegun południowy.

Kiedy początek wiosny w Polsce? Równonoc wiosenna 2022 przypada w tym roku na niedzielę 20 marca i to tego dnia rozpoczyna się astronomiczna wiosna. To oznacza, że nadejście nowej pory roku można świętować podwójnie, ponieważ data astronomicznej wiosny nie pokrywa się z tą kalendarzową. Ta, jak co roku, przypada na 21 marca.

Początek astronomicznej wiosny 20 marca to jeden z dwóch momentów zrównania dnia i nocy. Kolejna równonoc, ale jesienna, przypada na wrzesień. W tym roku równonoc jesienna przypada na 23 dzień września.

W bogatej kulturze słowiańskiej równonoc wiosenna oznaczała kilkudniowe obrzędy związane z zakończeniem zimy i powitaniem wiosny, które popularnie określano jako Jare Święto lub Jare Gody. Równonoc wiosenna Słowian zwyczajowo rozpoczynało topienie lub spalenie słomianej kukły, Marzanny. Temu towarzyszyło trzaskanie z batów, terkot i klekot grzechotek. Nie brakowało śpiewów i przygrywaniu na różnego rodzaju instrumentach.

Aby przyspieszyć przyjście wiosny i słonecznych dni, nocami rozpalano na wzgórzach ogniska. Kulminacyjnym punktem przygotowań na przyjście wiosny było urządzane na świętych wzgórzach uczt, podczas których organizowano igrzyska połączone ze śpiewem i tańcem.  Wieczorem kolejnego dnia udawano się na mogiły przodków, gdzie pozostawiano dla nich jedzenie i wspominano zmarłych.

Czytaj także: 

Superksiężyc pojawia się na niebie raz w roku. I ma na ciebie wpływ

Topienie marzanny. Jak kiedyś świętowano nadejście wiosny?