Wielki Obłok Magellana rozrywa towarzysza. Tuż obok naszej galaktyki
Droga Mleczna ma sąsiednie galaktyki karłowate, które nazwano Wielki i Mały Obłok Magellana. Nowe badania przeprowadzone przez grupę uczonych wykazały, że większy z obiektów rozrywa mniejszego towarzysza. Odkrycie jest istotne, bo może zmienić nasze rozumienie oddziaływania naszej galaktyki na pobliskie.
Droga Mleczna, w której znajduje się Układ Słoneczny, to duża galaktyka spiralna, która ma pewnych towarzyszy. Są to obiekty karłowate - Wielki i Mały Obłok Magellana, które widoczne są z półkuli południowej oraz znajdują się około 160-200 tys. lat świetlnych od nas. Okazuje się, że zachodzą tam katastrofalne procesy.
Mały Obłok Magellana jest rozrywany przez większego towarzysza
Wielki i Mały Obłok Magellana są ze sobą powiązane grawitacyjnie. Zespół badaczy z Uniwersytetu w Nagoi odkrył dowody na to, że mniejszy obiekt jest potencjalnie rozrywany przez siły grawitacyjne swojego większego towarzysza. Jak to możliwe?
Grupa naukowców przyjrzała się około 7000 masywnych gwiazd w Małym Obłoku Magellana. Zauważono, że poruszają się one w przeciwnym kierunku względem galaktyki. Wybrane obiekty zbliżają się do Wielkiego Obłoku Magellana, a inne się od niego oddalają. Co to oznacza?
Naukowcy nie mają złudzeń i Mały Obłok Magellana jest potencjalnie rozrywany przez duże siły grawitacyjne, których źródłem jest większa galaktyka karłowata. Ponadto w trakcie badań zaobserwowano jeszcze jedną anomalię.
Galaktyki karłowate Drogi Mlecznej kluczem do zrozumienia ewolucji wszechświata
Przy okazji badacze zauważyli, że masywne gwiazdy Małego Obłoku Magellana wykazały brak ruchu obrotowego w swoim towarzystwie. Młode obiekty tego typu w Drodze Mlecznej obracają się wraz z obłokami gazu. W przypadku SMC nie znaleziono wzorca obrotowego.
Odkrycie naukowców Uniwersytetu w Nagoi jest istotne, bo pozwoli nam lepiej zrozumieć oddziaływanie sił grawitacyjnych całego trio, którym są Droga Mleczna oraz Wielki i Mały Obłok Magellana. Może to zmienić dotychczasowe myślenie o trójciałowej zależności obiektów.
Może to również mieć istotny wpływ na zrozumienie ewolucji wczesnego wszechświata. Mały Obłok Magellana ma cechy galaktyk pierwotnych. Jego lepsze zbadanie może pozwolić na poznanie powstawania obiektów tego typu. Wyniki opublikowano w The Astrophysical Journal Supplement Series. Warto dodać, że odkrycia były tak zaskakujące, że początkowo wykorzystane metody zakwestionował sam zespół naukowców, ale kolejne badania potwierdziły słuszność badań.
