Zbadali ślady stóp sprzed 22 tysięcy lat. Byli tam już ludzie
Park Narodowy White Sands w stanie Nowy Meksyk jest już od kilkunastu lat terenem badań archeologicznych i geologicznych. Surrealistyczna wręcz sceneria niekończących się, białych wydm gipsowego pyłu w pobliżu granicy z Meksykiem skrywa bowiem tajemnice przeszłości. Na pustyni odkryto prehistoryczne ślady stóp. Ich datowanie potwierdziło, że ludzie byli w Ameryce już kilkadziesiąt tysięcy lat temu. Skąd się tam wzięli?

Spis treści:
Odkrycie śladów stóp sprzed 22 tysięcy lat. Nieznana historia Ameryki
Odkrycie śladów stóp w Parku Narodowym Białe Piaski w stanie Nowy Meksyk miało miejsce już w 2009 roku, jednak aż do teraz nie było jasne, z jakiego okresu pochodzą. W tej okolicy odkryto inne ślady ludzkiej aktywności, które wskazywały, że ludzie zamieszkiwali Amerykę już około 23-21 tysięcy lat temu. Były to ślady o 10 tysięcy lat starsze niż odkryte 90 lat temu w stanie Nowy Meksyk. Przypisywano je kulturze Clovis, która zasiedlała te okolice w prehistorii. Dopiero wykonane niedawno datowanie wskazuje, że ludzie byli tam już wcześniej.
Zdaniem badaczy odkrycie tych najstarszych śladów w Ameryce pomogło we wstępnym zrozumieniu historii pierwszych ludzi na tym kontynencie, jednak poprzednie badania były krytykowane za ich niedokładność. Ustalono wtedy, że ślady pochodziły z czasów szczytu ostatniego okresu zlodowaceń, a w badaniu wykorzystano datowanie radiowęglowe znalezionych materiałów - nasion rupii i pyłku kwiatowego. Krytykowany był właśnie wybór tych próbek.
W nowym badaniu wykorzystano już próbki starożytnego błota, które poddano analizie w niezależnym laboratorium. Datowanie radiowęglowe wykazało, że muł bagienny, w którym odciśnięto ślady stóp, pochodzi z okresu 20,7-22,4 tysięcy lat temu. Nie zostawia to wątpliwości, bowiem tym razem dwa zespoły przeprowadziły w sumie 55 datowań, a ich wyniki były spójne. Opublikowano je w środę, 18 czerwca w "Science Advances".
Park Narodowy White Sands to dziś pustynia. Wcześniej były tam jeziora
"Dane stratygraficzne wraz z 26 dodatkowymi datowaniami radiowęglowymi mułu palustrynowego, ustalonymi przez dwa laboratoria niezależnie od pierwotnych badań, dokumentują zapis postępującego jeziora/mokradła/strumienia, który obejmuje ślady i rozciąga się na okres od >23,6 tysięcy lat do ~17,0 tysięcy skalibrowanych lat przed teraźniejszością" - czytamy w abstrakcie.
Autorzy zwracają uwagę, że wcześniejsze badania były kwestionowane, przez co trudniej było ustalić historię zasiedlania Ameryki i wędrówki populacji. Ich badanie rzuca też więcej światła na historię White Sands. Choć dziś to teren pustynny, to przed wiekami znajdowały się tam prehistoryczne jeziora, które w końcu wyschły. Ślady stóp, które tam odkryto, w odciśnięto w korycie strumienia, który wpływał do jednego z tych jezior. Dziś zostały z nich tylko gipsowe wydmy.
"Erozja wietrzna zniszczyła część tej historii, więc ta część już przepadła. Reszta jest pogrzebana pod największą na świecie stertą piasku gipsowego" - powiedział współautor badania, Vance Holliday z University of Arizona.
Pierwsi ludzie w Ameryce. Skąd się tam wzięli?
Ślady stóp w White Sands należały najpewniej do członków społeczności zbieracko-łowieckich. Dlaczego nie zostawili oni jednak po sobie żadnych artefaktów? Naukowcy mają logiczne wyjaśnienie. Ludy te stale się przemieszczały, a ich zasoby były bardzo cenne. Trudno było je zastąpić czymś innym, zwłaszcza na nowym, nieznanym terenie. Prehistoryczni ludzie pilnowali więc, by zabrać cały swój dobytek ze sobą i nie rozrzucali po drodze losowych przedmiotów.
Według obecnej wiedzy pierwszymi ludźmi w Ameryce byli Paleoindianie, którzy przywędrowali tam z Azji przez Cieśninę Beringa łączącą Syberię z Alaską. Miało to miejsce podczas ostatniej epoki lodowcowej, ok. 18-26 tysięcy lat temu. Osadnicy ci byli przodkami dzisiejszych Rdzennych Amerykanów, nazywanych również Indianami.
Źródło: Vance T. Holliday et al., Paleolake geochronology supports Last Glacial Maximum (LGM) age for human tracks at White Sands, New Mexico. Sci.Adv. 11, eadv4951 (2025). DOI:10.1126/sciadv.adv4951