Wielka Piramida w Gizie ma więcej ścian, niż widać to z ziemi

Wielka Piramida w Gizie swoją nazwę otrzymała nieprzypadkowo. Był to najwyższy budynek świata (146,5 m) od momentu zbudowania, czyli ok. 2600 roku p.n.e, aż do 1311 roku n.e., gdy powstała Katedra w Lincoln w Anglii (160 m). Monumentalna budowla pozostawała niedościgniona przez 3800 lat, ale nie sposób było zobaczyć jej z góry o wiele dłużej - aż do czasu wynalezienia przez człowieka maszyn latających. To o tyle istotne, że dopiero ta perspektywa przełamuje błędne przekonanie o kształcie piramidy.

Piramida Cheopsa - podobnie jak zachodnie katedry i inne budowle sakralne na świecie - mocno wyróżniała się wzrostem na tle innych obiektów. Jej wielkość, obserwowana z dołu, tworzyła wrażenie potęgi i wręcz boskości faraona. Nie wszystko jednak można dostrzec z perspektywy maluczkiego. Dopiero gdy ludzie przekroczyli kolejny etap rozwoju cywilizacji i wzbili się w przestworza, dostrzegli coś dziwnego w kształcie piramidy.

To w końcu ile stron ma Piramida Cheopsa w Gizie? Prawidłowa odpowiedź na to pytanie stała się możliwa dopiero wtedy, gdy pilot British Air Force, P. Groves, przeleciał nad piramidą w 1926 roku i sfotografował ją z góry. Zarówno pod kątem, jak i na rzucie płaskim (w przypadku zdjęcia satelitarnego) dostrzec można dziwne wcięcia dzielące na pół każdy z czterech widzianych z dołu ścian ostrosłupa. Łatwo więc policzyć, że w rzeczywistości piramida ma 8 boków czy też paneli.

"Wielka Piramida w Gizie znana jest ze swojego niezwykłego, wklęsłego charakteru, gdzie każda z jej czterech stron jest lekko wcięta wzdłuż swojej środkowej linii, od podstawy do wierzchołka. Innymi słowy Wielka Piramida jest raczej wklęsłą piramidą ośmiokątną niż standardową kwadratową piramidą. Ta wklęsłość jest zbyt subtelna, by można ją było zobaczyć z jakiegokolwiek miejsca na powierzchni ziemi, ale można ją obserwować z powietrza" - zauważa Akio Kato z Wydziału Matematyki i Fizyki na Uniwersytecie w Kanagawie.

Jak wyjaśnia japoński naukowiec w swoim artykule, taka geometria Piramidy Cheopsa była konieczna, aby w długoterminowej perspektywie zapewnić stabilność budowli. Chodzi przede wszystkim o odporność na działanie sił natury, w tym na "wysoką kompresję grawitacyjną, trzęsienia ziemi i burze deszczowe", które ten suchy region nawiedziły prawdopodobnie około 500 razy przez 4,5 tysiąca lat.

"Kluczowym punktem dotyczącym stabilności jest to, że takie siły natury działają dość różnie na rdzeń pochylonych tras oraz na rdzeń w pełni prostych tras w takim sensie, że te pierwsze można zacieśnić, aby stawały się silniejsze z biegiem czasu, a te drugie z czasem rozpadałyby się i stawały słabsze" - uważa naukowiec. Innymi słowy wcięcia pod kątem 11° w głównych ścianach bocznych mogły uchronić piramidę przed zapadnięciem pod wpływem czynników naturalnych.

To kolejny przykład, który dowodzi, że budowniczy piramid w Starożytnym Egipcie byli świetnymi inżynierami. Konstrukcja Piramidy Cheopsa została zachowana przez 4500 lat i najpewniej przetrwa co najmniej drugie tyle. Choć to imponujący wiek, nie jest to najstarsza budowla świata. Dziś za taką uważa się wieżę Tell Qaramel w Syrii, zbudowaną ok. 10650-9650 r. p.n.e. Istnieje jeszcze kilkadziesiąt innych względnie dobrze zachowanych budowli starożytności, z których wiele położonych jest na Bliskim Wschodzie i w Europie.

Źródło: Kato, A. (2023) The Concavity of the Great Pyramid Can Be Derived from Inward Sloping Courses Needed for the Stability. Archaeological Discovery, 11, 65-106. doi: 10.4236/ad.2023.112004.