Superziemia z oceanem magmy. Piekielny świat, ale ma atmosferę

TOI-561b to egzoplaneta odkryta pięć lat temu przez teleskop TESS należący do NASA. Planeta jest superziemią, choć z pewnością nie nadaje się do zamieszkania. Jest to pierwszy świat skalisty poza Układem Słonecznym, na którym udało się tak dobrze potwierdzić ślady atmosfery.

Astronomowie skierowali na TOI-561b Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba i dokonali przełomowego odkrycia. Planeta ma wyraźne ślady atmosfery i jest to o tyle zaskakujące, że świat ten znajduje się bardzo blisko macierzystej gwiazdy. Okrążą ją w odległości około 40 razy bliższej niż Merkury Słońce.

Badana superziemia orbituje wokół jednej z najstarszych gwiazd Drogi Mlecznej i uczeni sądzili, że świat ten powinien już dawno stracić atmosferę z racji piekielnych warunków, które tam panują. Tak się jednak nie stało.

Na podstawie naszej wiedzy o innych układach, astronomowie mogliby przewidzieć, że planeta taka jest zbyt mała i gorąca, aby utrzymać własną atmosferę przez długi czas po powstaniu 

---

Nicole Wallack dodaje, że obserwacje "podważają powszechnie przyjęte poglądy na temat planet ultrakrótkookresowych". Dane zebrane przez Kosmiczny Teleskop Jamesa Webba pokazują, że atmosfera planety wydaje się niemal nienaruszona.

TOI-561b jest superziemią około 1,5 razy większą od Ziemi oraz mającą trzy razy większą masę. Gęstość tego świata jest mniejsza w porównaniu do wielu planet skalistych. Na powierzchni znajduje się ocean magmy.

Dotychczasowe badania wykazały, że superziemia powstała w innych warunkach chemicznych niż Ziemia. Gwiazda znajdująca się w centrum układu jest nie tylko stara, ale również bardzo uboga w żelazo.

TOI-561b to egzoplaneta silnie związana grawitacyjnie z gwiazdą. Jeden rok trwa tam tylko około 10,5 godziny. Superziemia skierowana jest ciągle jedną stroną do własnego słońca (jak Księżyc do Ziemi) i po jasnej stronie temperatura osiąga średnio około 1700 stopni Celsjusza, ale jest to dużo mniej względem przewidywań, co planeta zawdzięcza właśnie atmosferze, która ją schładza.

Badania z wykorzystaniem Kosmicznego Teleskopu Jamesa Webba prowadzono przez 37 godzin. Odbyło się to w ramach programu General Observers Program 3860. Wyniki badań opublikowano na łamach The Astrophysical Journal Letters.