Tiangong

Pierwsza stacja kosmiczna w ramach programu Tiangong-1, została wystrzelona na orbitę 29 września 2011 roku. Ta niewielka stacja służyła głównie jako platforma testowa dla dokowania i operacji życiowych w przestrzeni kosmicznej. 

Chociaż początkowo jej misja miała trwać dwa lata, ostatecznie funkcjonowała do 2016 roku, a jej kontrolowana deorbitacja nastąpiła w kwietniu 2018 roku.

 

Kolejna stacja Tiangong-2, została wyniesiona na orbitę 15 września 2016 roku. Była ona bardziej zaawansowana i umożliwiała dłuższe misje załogowe. Tiangong-2 służyła jako platforma do przeprowadzania eksperymentów w przestrzeni kosmicznej oraz do dalszego rozwijania technologii niezbędnych do budowy większej, modułowej stacji kosmicznej.

 

Najambitniejszym projektem w ramach programu Tiangong jest budowa dużego, modułowego kompleksu stacji kosmicznej, znanej również jako Tiangong. Budowa tej stacji rozpoczęła się w 2021 roku, kiedy to wystrzelono jej pierwszy moduł – Tianhe. 

Plan zakłada, że stacja ta, po zakończeniu będzie składać się z kilku modułów i będzie miała masę porównywalną do Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS).

 

Tiangong stanowi ważny krok dla Chin w kierunku stania się jednym z wiodących graczy w dziedzinie eksploracji kosmosu. Program ten nie tylko umożliwia prowadzenie zaawansowanych badań naukowych i technologicznych w przestrzeni kosmicznej, ale także symbolizuje rosnące aspiracje Chin jako potęgi kosmicznej. 

Zakończenie budowy stacji Tiangong jest przewidywane na najbliższe lata, co umożliwi stałą obecność ludzi w kosmosie i otworzy nowe możliwości dla międzynarodowej współpracy w przestrzeni kosmicznej.

Pierwsza stacja, Tiangong-1, była bardziej prototypem niż pełnowymiarową stacją kosmiczną. Ale była też pierwszą stacją kosmiczną, która wykorzystała technologię samodzielnego dokowania z chińskimi statkami kosmicznymi Shenzhou. 

Tiangong-2, kolejna stacja w serii, była zaawansowanym laboratorium kosmicznym. Pozwalała na dłuższe misje załogowe i przeprowadzanie bardziej skomplikowanych eksperymentów naukowych w kosmosie.

Obecna stacja Tiangong jest konstruowana jako modułowa, co oznacza, że składa się z kilku osobnych segmentów, które są łączone na orbicie. To podejście pozwala na większą elastyczność i rozbudowę stacji w przyszłości.

 

Chociaż program Tiangong jest głównie chińskim przedsięwzięciem, otwiera też nowe możliwości dla międzynarodowej współpracy w dziedzinie badań kosmicznych. Tiangong jest mniejsza od ISS, ale stanowi ważny krok dla Chin w dążeniu do bycia wiodącym graczem w dziedzinie eksploracji kosmicznej.

 

Stacja Tiangong stanowi platformę do testowania nowych technologii kosmicznych, w tym zaawansowanych systemów wsparcia życia, automatycznych systemów dokowania i zaawansowanych technologii komunikacyjnych. 

Tiangong została zaprojektowana z uwzględnieniem rosnącego zagrożenia ze strony śmieci kosmicznych, wyposażona w systemy ochronne i unikowe metody unikania kolizji.