Rosja przeprowadziła setki ataków rakietowych i tysiące nalotów od początku wojny
Generał Ołeksij Hromow, zastępca szefa Głównego Zarządu Operacyjnego Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych Ukrainy poinformował, że na terytorium Ukrainy od początku wojny, Rosja przeprowadziła prawie 500 ataków rakietowych oraz prawie 5000 nalotów na miasta. Jakich rakiet używa wróg?
Na terytorium Ukrainy codziennie spadają rosyjskie rakiety. Szczególnie bombardowane są miasta na wschodzie kraju, w obwodzie donieckim i ługańskim. Wciąż ostrzeliwany jest Mariupol, a przede wszystkim zakłady Azovstal, które są ostatnim punktem oporu w tym mieście. W ostatnich dniach nasiliły się ataki rakietowe na Odessę.
W maju 2022 roku Siły Zbrojne Federacji Rosyjskiej przeprowadziły 49 ataków rakietowych z terytorium Rosji. Łącznie wystrzelono 74 pociski manewrujące i balistyczne, a mianowicie cztery pociski Iskander, osiem pocisków Toczka-U i dwa manewrujące pociski morskie i powietrzne. W sumie w maju przeprowadzono 459 ataków lotniczych
Głównym celem tych ataków były obiekty infrastruktury transportowej na południu i wschodzie Ukrainy. Wojska rosyjskie bombardowały także inne obiekty infrastruktury krytycznej.
Jak donosi Hromow, od początku wojny armia rosyjska przeprowadziła 487 ataków rakietowych. Z terytorium Rosji i Białorusi wystrzelono łącznie 788 pocisków manewrujących i balistycznych. Przede wszystkim były to pociski Iskander (213 sztuk), pociski Toczka-U (61) oraz różnego typu pociski manewrujące wystrzeliwane z morza i z powietrza (235).
Istnieją także doniesienia, że rosyjskie wojsko użyło kilkunastu pocisków hipersonicznych Kindżał, rakiet termobarycznych oraz pocisków Oniks.
Do tej pory Rosja przeprowadziła aż 4 917 nalotów na ukraińskie miasta.
Rakiety Iskander
Są to lądowe pociski balistyczne krótkiego zasięgu, transportowane na mobilnej platformie samochodowej.
Wykorzystywane są do niszczenia m.in. stanowisk dowodzenia, zgrupowań jednostek, w tym zgrupowań samolotów i śmigłowców na lotniskach oraz wozów bojowych i czołgów. Wykorzystywane są przez Rosję, aby niszczyć również obiekty infrastruktury cywilnej w Ukrainie.
Iskandery napędzane są jednostopniowym silnikiem rakietowym na paliwo stałe. Osiągają prędkość około 2100 m/s, przy minimalnym zasięgu 50 km. Rakieta Iskander typu M może zniszczyć obrany cel oddalony nawet o 500 km.
Wysoka prędkość pozwala na uniknięcie większości działań obrony antyrakietowej. Pocisk porusza się po spłaszczonej trajektorii.
Rakieta ma długość 7,3 m i średnicę 92 cm, jej masa startowa wynosi około 3,8 t. Pociski są bezwładnościowe z naprowadzaniem optycznym w fazie terminalnej. Celność ataku wynosi 30 m.
Iskander może być wyposażony w głowicę kasetową, odłamkowo-burzącą, termobaryczną, penetrującą, a nawet termojądrową i elektromagnetyczną.
Toczka-U
Jest to radziecki taktyczny pocisk balistyczny transportowany na pojeździe 9P129. Pociski są produkowane od 1973 roku.
Rakieta w zależności od typu waży do 2 ton. Jej długość to 6,4 m, przy średnicy 65 cm. Napędzana jest przez jednostopniowy silnik rakietowy na paliwo stałe i osiąga prędkość 1800 m/s.
Kierowanie pociskiem jest bezwładnościowe na całym torze lotu. Dokładność uderzenia wynosi 150 m. Zasięg zależny jest od danego typu, przy Scarab A jest to do 70 km, a przy Scarab B to 120 km.
Rakieta może być wyposażona w głowicę odłamkową, kasetową oraz jądrową. Cele oddalone o 70 km niszczy w ciągu 136 sekund.
Rakiety hipersoniczne Kindżał
Jest to rosyjski hiperdźwiękowy pocisk, który przenoszony jest przez samolot MiG-31K lub Tu-22M3.
Wciąż niewiele wiadomo o rosyjskiej rakiecie tego typu. Nie wiadomo także, czy pocisk jest całkowicie nową konstrukcją, czy jest zmodyfikowaną wersją innej, istniejącej już rakiety. W sferze domysłów pozostają również inne parametry i szczegółowa charakterystyka tego pocisku.
Według dostępnych informacji długość rakiety wynosi 7,11 m, przy średnicy 86 cm. Może ważyć do 4,5 tony. Osiąga cele oddalone nawet o 2000 km - prawdopodobnie jest to zasięg całego systemu, wliczając w to promień bojowy samolotu.
Podobno pocisk jest zdolny do wykonywania manewrów na każdym etapie lotu. Może osiągać prędkość do około 3400 m/s. Jednakże istnieją informacje, że maksymalna prędkość, którą może osiągać to nawet 4083 m/s.
Rakieta przeznaczona jest do niszczenia lotniskowców, centrów komunikacyjnych, czy ośrodków dowodzenia. Pocisk według wstępnych ustaleń, naprowadzany jest z wykorzystaniem układu składającego się z platformy nawigacji bezwładnościowej korygowanej danymi odbieranymi z systemu GLONASS (rosyjski GPS) oraz z wykorzystaniem inercyjnego autopilota i systemu automatycznego sterowania.
Może przenosić głowice konwencjonalne i nuklearne. Dokładność ataku wynosi nawet 1 m.
Po raz pierwszy Kindżały zostały użyte w trwającej wojnie w Ukrainie, a konkretnie w marcu 2022 roku podczas ataku na ukraiński magazyn rakiet.
Oniks
Oniks to przeciwokrętowa i naddźwiękowa rakieta manewrująca, która może być wystrzeliwana z wyrzutni lądowej, pokładu samolotu lub okrętów podwodnych i nawodnych. Może być także wykorzystywana do niszczenia celów lądowych. Produkowane są od 1987 roku.
Długość Oniksa wynosi 8,9 m, przy średnicy 70 cm i waży około 3 tony. Posiada napęd dwustopniowy, pierwszy stopień (booster) to napęd rakietowy na paliwo stałe, drugi stopień to napęd strumieniowy na paliwo ciekłe.
Przy niskim pułapie może osiągnąć cel oddalony o 120 km, zaś przy wysokim jest to już 450 km. Wykorzystuje naprowadzanie radarowe, aktywno-pasywne. W wersji Oniks-M zasięg wynosi już 800 km. Rakieta osiąga prędkość do 1020 m/s, przy maksymalnym pułapie wynoszącym 14 000 m.
Dokładność uderzenia wynosi 1,5 m. Występuje w kilku wariantach, m.in. Oniks-M, P-800 Yahont, P-800 Bolid, czy Bastion-P.
Rakiety termobaryczne
Bomby tego rodzaju generują falę wybuchu o niższej amplitudzie nadciśnienia oraz o znacznie dłuższym czasie trwania niż przy "standardowym" wybuchu. Wytwarzana jest także bardzo wysoka temperatura. Są nazywane także bombami próżniowymi.
Wykorzystuje się je do niszczenia bunkrów i wszelkiego rodzaju budynków.
Rakiety tego typu mogą być wystrzeliwane przez samobieżne systemu artylerii rakietowej TOS-1A. Są to wówczas rakiety niekierowane o średnicy 22 cm, które osiągają cele oddalone o 6 km. Rakiety typu Iskander również mogą być wyposażone w głowicę termobaryczną o masie ładunku 480 kg. Taką głowicę mogą przenosić także rakiety S-8 i S-13.
Mogą być także użyte jako głowice w rakietach KAB-1500S, gdzie ładunek termobaryczny ma masę 1500 kg. Wówczas kula ognia osiąga promień 150 m, a strefa śmiertelna wynosi 500 m średnicy.
